Το πλήρωμα του χρόνου...

ένα τέλος περιμένει μια καινούρια αρχή..!

Αγαπητοί συμφοιτητές,

ήταν Μάιος πέντε χρόνια πριν, όταν πρωτοαποφασίσαμε να εκθέσουμε εαυτούς και να τους θέσουμε στη διάθεσή σας. Τα όνειρα πολλά, οι ελπίδες ασύχαστες και η αβάσταχτη απογοήτευση απ’την κατάσταση που συναντήσαμε στο πανεπιστήμιο κατάφερε να μετουσιωθεί σε ένα ασυγκράτητο πάθος για να βάλουμε το δικό μας λιθαράκι, έστω και ένα τόσο δα λιθαράκι, για να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε το πλαίσιο και τα χρώματα στο κακόγουστο πορτρέτο της σχολής μας.

Ήμαστε τότε μικροί, ίσως αδαείς για το πραγματικό μέγεθος της καταβαράθρωσης των αξιών, ιδεών, ιδεολογιών που επικρατεί στην κοινωνία μας, αλλά είχαμε ακλόνητη την πίστη ότι οι νέοι άνθρωποι μπορούν να θέσουν ένα τέρμα στον καταστροφικό δρόμο όπου οι τακτικές και οι επιλογές άλλων μας έχουν οδηγήσει. Πιστεύαμε πως οι νέοι είναι αυτοί που δικαιούνται και οφείλουν να φτιάξουν τον κόσμο που θα ζήσουν έτσι όπως τον ονειρεύτηκαν παιδιά, εφοδιασμένοι μ’ αυτήν την ακατανίκητη θέλησή τους για ζωή, για δημιουργία…

Ήμαστε μικροί και για κάποιους χαζοί που θεωρούσαμε ότι ο μόνος τρόπος για να αξιοποιήσουμε στο μέγιστο τη δύναμή μας ως φοιτητές και να μπορέσουμε να διεκδικήσουμε τις αλλαγές που επιθυμούμε τόσο στον τομέα της παιδείας όσο και της κοινωνίας γενικότερα, ήταν μέσω της ενότητάς μας! Μέσω της αξιοποίησης των ιδιαιτεροτήτων του καθενός, μέσω του ευγενούς και καρποφόρου διαλόγου, που θα μπορούσε να συνδυάσει τις διαφορετικές απόψεις και να γεννήσει πρωτότυπες ιδέες και πράξεις. Ήμασταν τότε μικροί και για κάποιους αφελείς που πιστεύαμε ότι η ουσιαστική αλλαγή θα επέλθει μέσω του παραγκωνισμού των τεχνητών διαφορών που τόσο δεξιοτεχνικά κατάφεραν να σπείρουν και ανάμεσά μας οι πολιτικά ισχυροί (περνώντας μας ως «κατάκτηση» και πολυφωνία την εκτρωματική γέννηση των κομματικών παρατάξεων και την επακόλουθη διαχείριση των συνειδήσεων) και μέσω της δημιουργικής δράσης ενός ενωμένου φοιτητικού Συλλόγου!

Γυρνώντας πίσω, ναι, ήμαστε σίγουρα μικροί, ίσως και αφελείς… Γιατί στην πορεία διαπιστώσαμε ότι τα πράγματα ήταν χειρότερα απ’ ό,τι είχαμε φανταστεί, πως οι παρατάξεις δεν ήταν απλά ομάδες ανθρώπων με διαφορετική ιδεολογία που το μόνο τους αρνητικό μέχρι τότε για μας ήταν η εξάρτησή τους από κομματικούς φορείς, αλλά αποτελούσαν κατά βάση –ιδία βουλήσει ή και ασυνείδητα- υποχείρια των ισχυρών και όργανα αποδυνάμωσης των φοιτητικών συλλόγων, των αιτημάτων και των αναγκών τους. Οι απογοητεύσεις διαδέχονταν η μία την άλλη, όπως και οι επιθέσεις –λεκτικές κυρίως, ξύλο όχι δε φάγαμε, αλλά η ψυχολογική βία είναι πολλές φορές ισχυρότερη από τη σωματική.

Εντούτοις, κάπου εκεί υπήρξατε κι εσείς… Εσείς που μας ενθαρρύνατε, μας υποστηρίξατε, μας προσφέρατε ένα χαμόγελο χτυπώντας μας φιλικά την πλάτη ή μας επαινέσατε για κάτι που τολμήσαμε να πούμε, για το ότι αποφασίσαμε να υπάρχουμε ως οντότητα και να δίνουμε φωνή στους φοιτητές που θέλουν να διατηρήσουν την ανεξαρτησία τους από παντός είδους επιβουλή, πείθοντάς τους λόγω και έργω ότι μπορούν και οφείλουν να τη διαφυλάξουν!

Από καρδιάς θα θέλαμε να σας ευχαριστήσουμε για όσα μας προσφέρατε και για την ευκαιρία που μας δώσατε να συνδράμουμε όσο μπορέσαμε στα δρώμενα του Συλλόγου, προσφέροντάς μας θέσεις με ιδιαίτερη ευθύνη. Δώσαμε τον καλύτερό μας εαυτό για να δικαιώσουμε την επιλογή σας και να σας εκπροσωπήσουμε όσο καλύτερα γινόταν. Δυστυχώς, όμως, τα εμπόδια ήταν πολλά –είτε εκτός είτε ακόμη και εντός των οργάνων του Συλλόγου- και αυτό που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλοι είναι ότι οι διεκδικήσεις, ιδίως την σήμερον ημέρα, δεν μπορούν να υλοποιηθούν μέσω ολίγων εκπροσώπων –ακόμη και στην περίπτωση που αυτοί θα είναι χαρισματικοί- αλλά μέσω δυναμικών συλλογικοτήτων!

Μετά από πέντε χρόνια προσπαθειών, λαθών, παραλείψεων, απογοητεύσεων, είμαστε σε θέση να χαιρόμαστε για τα βήματα που έχουν γίνει στο Σύλλογό μας! Οι διαδικασίες στη λήψη αποφάσεων έχουν αλλάξει οριστικά –θέλουμε να πιστεύουμε- σελίδα, εξασφαλίζοντας διαφάνεια και δημοκρατία, πράγματα αυτονόητα που μέχρι πριν λίγα χρόνια όμως μπορούσαν να ορίζονται και να ερμηνεύονται κατά τη βούληση της κάθε υπεύθυνης παράταξης. Περιθώρια βελτίωσης υπάρχουν πάρα πολλά, αλλά μετά από πίεση και προτάσεις χρόνων συνειδητοποιούμε ότι οι άνθρωποι και οι συνθήκες σιγά σιγά ωριμάζουν και πράγματα που μας φαίνονταν κάποτε ανέφικτα έχουν πια υλοποιηθεί ή μπορούν με κοινή βούληση να υλοποιηθούν στο προσεχές μέλλον!

Τελικά άξιζε τον κόπο;

Ναι, άξιζε! Σου είπαμε και πριν, εκείνο το χαμόγελο, εκείνος ο ευγενικός και ενθαρρυντικός έπαινος, εκείνο το ειλικρινές χειροκρότημα, ακόμα ακόμα και εκείνη η ψήφος που δεν αμέλησες ή δε φοβήθηκες να δώσεις, ήταν αυτά που μας κρατούσαν, που μας δέσμευαν, που δε μας επέτρεψαν ακόμα κι όταν ήρθαν τα πολύ δύσκολα να εγκαταλείψουμε… Ναι, άξιζε για σένα, άξιζε γι’αυτούς που θα ρθουν, άξιζε για τα όνειρα που είχαμε όλοι όταν ήμασταν παιδιά –ακόμη κι αν κάποιοι τα πρόδωσαν, εμείς έπρεπε να είμαστε εκεί για να τους τα υπενθυμίζουμε διακριτικά ή με περισσότερη πυγμή! Και όσα κι αν έγιναν ή δεν έγιναν, θα το ξανακάναμε και θα προσπαθούσαμε να είμαστε καλύτεροι και αποτελεσματικότεροι! (δυστυχώς χωρίς τα λάθη, η πείρα δεν έρχεται…)

Αν θεωρούμε ότι επετεύχθη κάτι;

Ναι, το όνειρό μας έγινε πραγματικότητα από τη στιγμή που η αρχική ιδέα μας κατετέθη ως πρόταση και ψηφίστηκε σε συνέλευση του Συλλόγου μας και ιδίως από τη στιγμή που αγκαλιάστηκε από δραστήριους και ενεργούς συμφοιτητές μας!! Κάναμε μια απλή αρχή, δώσαμε λέξεις στον αρχικό σκοπό μας κι εσείς ήσασταν που το κάνατε πράξη! Κι αυτό δεν ήταν άλλο από τη δημιουργία ενός δραστήριου και δυναμικού φοιτητικού συλλόγου, που προβληματίζεται, συνδιαμορφώνει, διεκδικεί και δημιουργεί! Η αρχή έγινε με την ομάδα συζήτησης και δράσης (ψήφισμα ΓΣ 16/10/2012,  http://sfiapth1.blogspot.gr/2012/10/16102012.html), η οποία πλέον έχει λάβει μια διευρυμένη μορφή κι όπου οι ίδιοι οι συμμετέχοντες (ανένταχτοι φοιτητές, αλλά και φοιτητές από διάφορα σχήματα!) κατάφεραν να αποβάλλουν τα όποια ταμπού και να αποδείξουν στους εαυτούς τους πως μπορούν να συνυπάρξουν  -ο καθένας με τις ιδιαιτερότητες και τα χαρίσματά του- και να συν-δημιουργήσουν! Και ο Σύλλογός μας φέτος δημιούργησε όμορφα πράγματα (βλ. το 1^ο πολιτικό-πολιτιστικό φεστιβάλ της Ιατρικής) και μπορεί να δημιουργήσει ακόμη περισσότερα και σημαντικότερα!

Εν κατακλείδι, το πλήρωμα του χρόνου ήρθε και εμείς οι τότε μικροί (πριν 5 Μάηδες ήταν, πώς πέρασαν τα χρόνια!), κατά πολλούς ονειροπόλοι κατ’ άλλους αφελείς, σιγά σιγά θα πρέπει να αφήσουμε πίσω μας τη σχολή. Έτσι, δε φαίνεται πλέον δυνατό να συμμετάσχουμε στις προσεχείς φοιτητικές εκλογές. Όπως γράψαμε και παραπάνω, παρ’ ότι υπάρχουν τόσα που ακόμη δεν έχουν διορθωθεί και περιμένουν τη δική τους σειρά για αλλαγή, παρ’ όλο που οι περισσότερες κομματικές παρατάξεις με τον προβληματικό και καθαρά συστημικό τρόπο λειτουργίας τους εξακολουθούν να υπάρχουν, εντούτοις όπως προαναφέραμε τα σημαντικά βήματα έχουν γίνει και το δικό μας όνειρο μετουσιώθηκε εν πολλοίς σε πραγματικότητα και συνεχίζει να παίρνει σάρκα και οστά κάθε φορά που συμμετέχεις στις συλλογικές διαδικασίες και διεκδικείς όσα δικαιούσαι!

Σίγουρα είναι σημαντικό να υπάρχουν ανεξάρτητες φωνές στα όργανα του Συλλόγου και να ασκούν πίεση στους παραταξιακούς εκπροσώπους, γι’αυτό και προτρέπουμε τον κάθε έναν ελεύθερο στη συνείδηση από σας να συμμετάσχει στις εκλογές ως ανεξάρτητος φοιτητής. Δε χρειάζεται τίποτα σπουδαίο για να το κάνει κάποιος –κι εμείς μικροί, άγνωστοι κι ανίδεοι ήμασταν, το μόνο που θέλει είναι λίγο θάρρος και κυρίως αυτή την ακατανίκητη αίσθηση ότι τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει αν εμείς οι ίδιοι δεν κάνουμε κάτι, όσο μικρό κι αν φαίνεται αυτό! Σας προτρέπουμε, λοιπόν –εφόσον το σύστημα με την εκλογή εκπροσώπων διαμέσου συνδυασμών κι όχι από ενιαίο ονομαστικό κατάλογο παραμένει- να συμμετάσχετε στις εκλογές ως ανεξάρτητοι φοιτητές και εμείς θα είμαστε με όποιον τρόπο αν μας ζητηθεί στο πλευρό σας.

Η δική μας επιδίωξη δεν ήταν ποτέ να γίνουμε μια ισχυρή παράταξη, γι’αυτό εξάλλου δεν ακολουθήσαμε τέτοιες πρακτικές. Η δική μας επιδίωξη –θα το επαναλάβουμε μια τελευταία φορά για να το συνειδητοποιήσουμε κι εμείς- έγινε πραγματικότητα τη στιγμή που μάθαμε να λειτουργούμε ως Σύλλογος, να εστιάζουμε στα όσα μας ενώνουν και να συνθέτουμε μέσα από τις όποιες διαφωνίες μας ένα περισσότερο πλουραλιστικό και όμορφο παζλ δράσεων! Και αυτή η κατάκτηση πλέον του συλλόγου μας, δεν πρέπει να απολεστεί!

Σας ευχαριστούμε ολόθερμα για όλα όσα μας προσφέρατε τόσα χρόνια, σας ζητούμε εγκάρδια συγγνώμη για όσες πράξεις ή παραλείψεις μας σας απογοήτευσαν και σας παρακαλούμε όλους –εε, και σ’εσάς τους…παραταξιακούς μιλάμε!! Ξέρουμε ότι υπάρχουν τόσοι ικανοί και τόσοι πραγματικοί ιδεολόγοι ανάμεσά σας!-  να συνεχίσετε και να διευρύνετε αυτή την ουσιαστική λειτουργία του Συλλόγου που οι ίδιοι πετύχατε! Αν είναι να έρθει η αλλαγή, θα ρθει με την προσπάθεια ΟΛΩΝ μας!

Θυμήσου: γίνε πρώτος εσύ η αλλαγή που θες να δεις στον κόσμο! ;)

                                                                        Με ειλικρινή εκτίμηση,

                                         Άκης, Έλενα, Κώστας, Μαρία, Παναγιώτης, Χάρης
                                      και οι λοιποί πλάι τους Ανεξάρτητοι Φοιτητές Ιατρικής


(* η αρχή πέντε χρόνια πριν... http://anexartitoi-foitites-iatrikis.blogspot.gr/2011/05/2009.html)

Το βασικό είναι να ξυπνήσουμε!

  Ζούμε πλέον σε μια χώρα, η οποία έχει υποθηκευτεί σπιθαμή προς σπιθαμή κι έχει βγάλει στο σφυρί όλα τα δημόσια αγαθά της, ενώ εμείς ως φανατικοί θεατές αυτού του σίριαλ -που εξελίσσεται δεκαετίες ολόκληρες και έχει πια φτάσει στην κορύφωσή του- αναμένουμε στις οθόνες μας κάθε νέο επεισόδιο για να μας ανακοινωθεί και μια καινούργια απώλεια, ένα καινούργιο κοινωνικό πλήγμα.

     Ήρθε, όμως, πια η ώρα να απεγκλωβιστούμε από τη βαθιά άρνηση στην οποία έχουμε περιπέσει. Ας πάψουμε, λοιπόν, να εθελοτυφλούμε πιστεύοντας πως οι ενέργειες των δανειστών ή των κυβερνητών μας γίνονται για το συμφέρον της πατρίδας μας και των πολιτών της. Το μαύρο είναι μαύρο, όσο κι αν οι από πάνω προσπαθούν να το βαφτίσουν γκρι. Μια τηλεόραση η οποία βρίσκεται υπό τον άμεσο έλεγχο του Υπουργού Οικονομικών ΔΕΝ είναι δημόσια, όσο κι αν χτυπιούνται να τη βαφτίσουν έτσι. Ένα νοσοκομείο στο οποίο θα υπάρχει τιμή εισόδου (τα ποτά κερασμένα από τον αρμόδιο Υπουργό) παύει οριστικά πλέον να εκπροσωπεί την κάποτε δημόσια και κατά πολλοίς δωρεάν υγεία. Ένα πανεπιστήμιο χωρίς διοικητικούς υπαλλήλους, χωρίς καθαριστές, χωρίς λέσχη, οδεύει με φόρα προς κλείσιμο ή ιδιωτικοποίηση, σίγουρα όμως όχι σε αναβάθμιση της πάλαι ποτέ δημόσιας και δωρεάν παιδείας.

     Δεν μπορεί να συμβαίνουν όλα αυτά γύρω μας, δεν μπορεί να βρίσκεται τόσο μεγάλο μέρος του πληθυσμού κάτω από το όριο της φτώχειας (αν δεν έχει πιάσει ακόμη η φωτιά το δικό μας σπίτι, μια ματιά στου διπλανού θα μας πείσει για το αληθές του ισχυρισμού), δεν μπορεί χιλιάδες, χιλιάδες, χιλιάδες άνθρωποι να θέτουν καθημερινά τέλος στη ζωή τους κι εμείς ακόμη να συνεχίζουμε να παρακολουθούμε παθητικά ή ακόμη χειρότερα να ενστερνιζόμαστε το παραμύθι πως όλα πάνε καλά, πως η χώρα βρίσκεται σε τροχιά ανάπτυξης, πως πως πως….. Λοιπόν, όχι. Όλο αυτό ΔΕΝ είναι ένα σίριαλ, είναι η σκληρή πραγματικότητα που κάποιοι άνθρωποι νιώθουν στο πετσί τους περισσότερο από κάποιους άλλους, που αργά ή γρήγορα θα νιώσουμε όλοι όταν θα ‘χει ξεπουληθεί κάθετί με τη δική μας ανοχή και ανεκτικότητα. Είναι τουλάχιστον αφελές να συνεχίσουμε να πιστεύουμε ότι οι άνθρωποι που μας έφεραν ως εδώ θέλουν ή μπορούν τώρα να μας σώσουν. Ας βγούμε, επιτέλους, από το βαθύ λήθαργο στον οποίο τόσο έντεχνα μας έχουν ρίξει.


Και τι μπορείς να κάνεις εσύ; Τι μπορούμε να κάνουμε εμείς οι φοιτητές;
Η απάντηση είναι πως μπορούμε να κάνουμε πολύ περισσότερα από όσα μας αφήνουν να πιστεύουμε ότι μπορούμε. Αρκεί να συνειδητοποιήσουμε τη δύναμη που κρύβει η ενότητά μας, την ορμή που εμπεριέχει η νεότητά μας και την τόλμη που πρέπει να μας προσφέρει το δίκιο μας.
Τα βήματα είναι απλά:

Ø      Ενημερωνόμαστε όσο πιο βαθιά μπορούμε για τα προβλήματα της κοινωνίας μας, αρχής γενομένης από αυτά που μας αφορούν αμεσότερα (ζωτικά ζητήματα για τη λειτουργία του πανεπιστημίου, όπως η ιδιωτικοποίηση της λέσχης, η διαθεσιμότητα των διοικητικών υπαλλήλων, η κατάργηση των δρομολογίων του ΑΠΘ για τη μετακίνηση των φοιτητών, η μη λήψη συγγραμμάτων για τους κατατακτήριους φοιτητές)

Ø      Προσπαθούμε να ενημερώσουμε και να ευαισθητοποιήσουμε τους συμφοιτητές μας, προκειμένου οι διεκδικήσεις να γίνουν μαζικότερες

Ø      Συγκεντρωνόμαστε σε συνελεύσεις ή σε μικρότερες ομάδες και συνδιαμορφώνουμε τις ιδέες μας. Ασκούμε δράσεις με κάθε μέσο που διαθέτουμε, πιέζοντας τους υπευθύνους είτε αυτοί λέγονται Πρόεδρος Σχολής είτε Πρύτανης είτε Υπουργός (η Ομάδα Συζήτησης & Δράσης του Συλλόγου μας που άρχισε να λειτουργεί πέρυσι, έχει προχωρήσει σε αρκετές αντίστοιχες ενέργειες, αποδεικνύοντας πως όλα αυτά δεν είναι ουτοπικά, χρειάζονται μόνο διάθεση και πυγμή.)

Ø      Τέλος, χρησιμοποιώντας κυρίως το διαδίκτυο και την ανεξάρτητη πλέον δημόσια ραδιοτηλεόραση (φυσικά για την ΕΡΤ ο λόγος), καταδεικνύουμε τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε, τα σκάνδαλα πίσω από αυτά (βλέπε λέσχη), μεταδίδοντας παράλληλα το μήνυμα του αγώνα μας στην κοινωνία, εμπνέοντάς την και αναμένοντας τη στήριξή της.


     Εν κατακλείδι, το παν είναι να ξυπνήσουμε! Δεν μπορούμε να βλέπουμε τόσους συνανθρώπους μας να χάνουν καθημερινά τη ζωή τους λόγω της βιολογικής ή ψυχολογικής κατάρρευσης κι εμείς να ανταπαντάμε μη μου τον ‘ύπνον’ τάραττε. Ακόμη, περισσότερο δεν μπορούμε να μένουμε απαθείς μπροστά σε εν ψυχρώ δολοφονίες από θηρία που οι επίδοξοι σωτήρες μας έχουν εξαπολύσει από τα κλουβιά. Το αίμα του κάθε Παύλου έρχεται να συναντήσει το αίμα όλων εκείνων που κάποτε φώναζαν «ψωμί-παιδεία-ελευθερία», ακόμα ακόμα και το αίμα όλων εκείνων που αγωνίστηκαν για την ελευθερία και την ανεξαρτησία της χώρας μας, την οποία εμείς παραδώσαμε αμαχητί και έρχεται για να μας καλέσει να δώσουμε τον αγώνα για να κάνουμε τα όνειρά τους, τα όνειρά μας και τα όνειρα όσων έρθουν μετά από μας πράξη! Ας μην τα προδώσουμε…


     Ναι, μπορεί να θέλεις να τελειώσεις τη σχολή σου μια ώρα αρχύτερα, ναι, μπορεί να θέλεις να γίνεις ένας καλός γιατρός και να προσφέρεις στους συνανθρώπους σου (κανείς δε σε κατηγορεί γι’αυτό ούτε υποτιμά τις θυσίες σου), αλλά πρέπει να αντιληφθούμε ότι αν δεν κάνουμε κάτι το πανεπιστήμιο σε λίγο θα εκπνεύσει οριστικά. Γιατί απλά ένα πανεπιστήμιο χωρίς το προσωπικό του δεν μπορεί να λειτουργήσει! Γιατί ακόμα κι αν εσύ τελειώσεις, αυτοί που είναι μετά από σένα ή ακόμη χειρότερα αυτοί που πέρασαν αλλά λόγω οικονομικής δυσχέρειας δεν μπόρεσαν να ρθουν στη σχολή τους, δεν θα τελειώσουν ποτέ…

     Μην μπαίνεις στο δίλημμα ανοιχτή ή κλειστή σχολή! Ούτε μια κατάληψη μόνη της λέει κάτι ούτε προφανώς μια ανοιχτή σχολή που προσποιείται ότι λειτουργεί κανονικά προσφέρει κάτι. Το θέμα είναι να δράσουμε και να δράσουμε όλοι μαζί! Ως Ανεξάρτητοι Φοιτητές Ιατρικής επιθυμούμε την κατάργηση κάθε εξάρτησης των φοιτητών από κομματικά ή άλλα συμφέροντα κι αυτή την ανεξαρτησία της σκέψης και της δράσης καλούμε κι εσένα να προασπιστείς, όπως κάνουμε κι εμείς. Πάνω απ’ όλα, όμως, επιδιώκουμε έναν ενωμένο και δυναμικό Σύλλογο. Έτσι, συμμετείχαμε κι εμείς έμπρακτα στο συντονιστικό της κατάληψης, όπως και σε ανοιχτή σχολή συνεχίζουμε τις διεκδικήσεις μας μέσω των ομάδων του συλλόγου, όπου και περιμένουμε την ανταπόκριση όλων! Σ’αυτό τον αγώνα δεν περισσεύει κανείς, ας παλέψει ο καθένας μας με όση δύναμη και όσες ιδέες έχει, με όσο χρόνο μπορεί να διαθέσει,  με  όποιον τρόπο μπορεί! Τώρα πριν είναι τελείως αργά…

Γι’αυτό, ξύπνα κι εσύ! Ο καιρός γαρ εγγύς!

                                                                 Ανεξάρτητοι Φοιτητές Ιατρικής

Ενόψει Γενικής Συνέλευσης: "Τα εμπόδια είναι για να τα ξεπερνάμε!"

Ο χαρακτήρας τύπου Α εξαπλώνεται: Αδρανής, Αδιάφορος, Απαθής, Απαξιωτικός, Αμέτοχος.

Δεν είναι ψέμα ότι ο μεγαλύτερος κίνδυνος σε κρίσιμες εποχές είναι ο 'μέσος ουδέτερος ανθρωπάκος' του «ναι μεν, αλλά…»

Μια παγίδα είναι αυτή. Η άλλη είναι να μένει κανείς μόνο στο "αλλά". Την αντίθεση στις εξελίξεις επιβάλλεται πλέον να τη διαδέχονται νέες προτάσεις και αιτήματα που δε θα περιμένουν ες αεί την αλλαγή των συσχετισμών στο πολιτικό σύστημα για να υλοποιηθούν. Θα δημιουργούν τις ευκαιρίες για να γίνονται πραγματικότητα. Θα γίνουν αυτές η αλλαγή.

-Για τη Διαθεσιμότητα των Διοικητικών Υπαλλήλων

Η διαθεσιμότητα δε σημαίνει κινητικότητα αλλά απόλυση. Φτάσαμε στο τραγελαφικό σημείο η πρυτανεία να συγκαλεί έκτακτες συνελεύσεις στις σχολές και να εκπέμπει σήμα κινδύνου προς το υπουργείο (βλ. ιδρυματικό μέιλ) και το φοιτητικό σώμα απλά να παρακολουθεί. Αν το παράδειγμα του ΕΚΠΑ και του ΕΜΠ, με πλήρη αναστολή λειτουργίας, φαντάζει μακρινό, είναι τουλάχιστον αναγκαία η δήλωση της αντίρρησης και η αντίδραση των φοιτητών στις περαιτέρω μειώσεις προσωπικού που θα οδηγήσουν σε συγχωνεύσεις τμημάτων (κάτι που αφορά άμεσα την Ιατρική Σχολή), ενίσχυση της υποχρηματοδότησης και υποβάθμιση.

Προτείνουμε ενιαίο ψήφισμα του ΣΦΙΑΠΘ που να συνταχθεί με αντίστοιχα των υπολοίπων σχολών κατά της απομάκρυνσης των διοικητικών υπαλλήλων.

-Για τη Φοιτητική Λέσχη

Με απόφαση ΔΣ και πρυτανικών αρχών, η λέσχη εκχωρήθηκε πλέον από τις 13/9 σε εργολαβία εστίασης. Παρά τις διαβεβαιώσεις για δωρεάν σίτιση όλων των φοιτητών και την επαναπρόσληψη των εργαζομένων, καθώς η λέσχη θα αποκτήσει ιδιωτική συνιστώσα γεννιούνται αμφιβολίες για τα εξής: ποιοτικός έλεγχος τροφίμων, ελαστικότητα εργασιακών σχέσεων, ενδεχόμενο επιβολής αντιτίμου με τα γνωστά διφορούμενα εισοδηματικά κριτήρια, ενίσχυση καθεστώτος εργολαβιών στο ΑΠΘ.

Προτείνουμε συγκρότηση ομάδων για παρεμβάσεις στη λέσχη και περαιτέρω ενημέρωση (συνάντηση με εργαζόμενους και διοικητικά μέλη) ώστε να προληφθούν τετελεσμένες εξελίξεις στο άμεσο μέλλον.

-Για το νέο εισιτήριο των 25€ στα νοσοκομεία

Ο δήθεν στόχος μετατόπισης βάρους στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (πλαστός, καθώς ταυτόχρονα απειλούνται με λουκέτο ΚΑΙ κέντρα υγείας) και η λαϊκίστικη δήλωση για διάθεση των εσόδων στους ανασφάλιστους (που σκοπός είναι να μειωθούν και όχι να ελεούνται) δεν δικαιολογούν το αντίτιμο αυτό.

Προτείνουμε την οργάνωση ομάδας ειδικά για το ζήτημα ή εναλλακτικά κινητοποίηση ήδη σχηματισμένων (πχ. ιατρική ομάδα αλληλεγγύης, ομάδα συζήτησης & δράσης σφιαπθ) ώστε:

-να συγκροτηθεί ψήφισμα από το σώμα του ΣΦΙΑΠΘ αντίθετο με αυτή την απόφαση που να ενισχυθεί με συλλογή υπογραφών ανοιχτή στο ΑΠΘ και στους πολίτες

-να πραγματοποιήσει επικοινωνία με τους συλλόγους των υπόλοιπων Ιατρικών  Σχολών της χώρας για να δοθεί μια ενιαία απάντηση των νέων γιατρών στο μέτρο

-να γίνει συνεργασία με τον κόσμο της ΕΡΤ σε Θεσ/νίκη και Αθήνα ώστε να δημοσιοποιηθεί η αντίδραση αυτή (στις διαδικτυακές ή τις ραδιοφωνικές εκπομπές που συνεχίζονται)

-Για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα

Αναγκαία η κλιμάκωση των αντιδράσεων και κινητοποιήσεων κατά του γεγονότος που αναμφίβολα αν δε στήθηκε, σίγουρα τροφοδοτήθηκε από το θηριοτροφείο της ΧΑ και (όσων την υποκινούν φανερά ή υπόγεια). Να μην αγνοούμε όμως την επικοινωνιακή βόμβα που ξέσπασε στα ΜΜΕ με το θέμα να μονοπωλεί, προσφέροντας τέλειο αντιπερισπασμό σε μια περίοδο που νέα μέτρα σαρώνουν καθημερινά. Επιπλέον, ας βάλουμε το γεγονός αυτό στο ίδιο άλμπουμ με τις δεκάδες δολοφονίες μεταναστών από μέλη της ίδιας οργάνωσης, αλλά και τις χιλιάδες κακοποιήσεις ανώνυμων διαδηλωτών από τους 'νόμιμους' εκπροσώπους προστασίας του φασισμού (και όχι του πολίτη).  Επομένως, ΝΑΙ στην καταδίκη της δολοφονίας, όχι όμως στην αποχαύνωση με αυτήν, παίζοντας τα μικροπολιτικά παιχνίδια που εξυπηρετεί η εκμετάλλευσή της.

  Τονίζουμε για άλλη μια φορά την ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ διαμόρφωση ΕΝΙΑΙΑΣ απάντησης στα παραπάνω ζητήματα από όλους τους σχηματισμούς που μοιράζονται όμοια επιχειρήματα.

 

«τα εμπόδια είναι για να τα ξεπερνάμε και όχι για να τα αποφεύγουμε. τό 'χεις;»

                                                        Ανεξάρτητοι Φοιτητές Ιατρικής

Είμαστε εδώ και συνεχίζουμε!

Τελικά, μετά από ατέλειωτες ώρες βασανιστικής σκέψης και συζήτησης και χάρη στην προτροπή και την στήριξη πολλών, αλλά και στην κατά πώς φαίνεται ανυπότακτη συνείδησή μας που προτιμούσε ακόμη και την ήττα παρά την παράδοση των όπλων, πήραμε την απόφαση να συμμετάσχουμε στις εκλογές του Απρίλη.

Έτσι, γι'άλλη μια χρονιά ήμασταν εκεί κι ήσασταν κι εσείς εκεί! (Χάρη σ'αυτή τη συμβολή σας υπάρχουν ανεξάρτητοι φοιτητές τόσο στο ΔΣ, όσο και στην επιτροπή 6ου έτους.) Και σε μια απ'τις πιο δύσκολες χρονιές, πρέπει να είμαστε όλοι -κυριολεκτικά όλοι- παρόντες και να κάνουμε ό,τι περνάει απ'το χέρι μας για το Πανεπιστήμιο και την πολύπαθη πατρίδα μας.


(Οι γενικότερες κοινωνικο-πολιτικές εξελίξεις τρέχουν και μας προλαβαίνουν, γι'αυτό και δεν ενημερώσαμε για τη δραστηριότητά μας εντός σχολής. Εν καιρώ, θα αναρτήσουμε τις προτάσεις που καταθέσαμε στο ΔΣ αμέσως μετά τις εκλογές, όπως και τα κωμικοτραγικά τα οποία έλαβαν χώρα με πρωταγωνιστές τους συνήθεις υπόπτους κατά την προσπάθεια σύστασης του Ταμείου του συλλόγου.)


Πολλές νοοτροπίες παραμένουν ως είχαν κι οι δυσκολίες να υλοποιηθούν ακόμη και τα βασικά και πλέον λογικά πράγματα είναι υπαρκτές. Εντούτοις, στους απανωτούς τυφώνες, που σαρώνουν παιδεία, υγεία και κάθε πτυχή της ζωής, της αξιοπρέπειας και της ελευθερίας μας, οφείλουμε να υψώσουμε και να ενώσουμε όλοι μαζί τη φωνή μας! Αν όχι τώρα, πότε;;

Απορρίπτεται;..

ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ & ΤΗΣ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ ΠΟΡΕΙΑΣ ΜΑΣ...

     Τετάρτη, 16 Μαΐου 2012. Γι’ άλλη μια φορά παρόντες στις εκλογές και εμείς, αλλά και πολλοί άλλοι συμφοιτητές μας που είναι ενάντιοι στο κομματικό κατεστημένο και πιστεύουν στη φωνή και στη δύναμη των απλών φοιτητών. Οι μεν θέτοντας εαυτούς υποψήφιους στις εκλογές και οι δε παρέχοντάς μας γι’ άλλη μια φορά απλόχερα την εμπιστοσύνη τους. Κι αυτή τη χρονιά τα αποτελέσματα ήταν πολύ ανώτερα από αυτά που μπορούσαμε να περιμένουμε, συγκινητικά και σίγουρα δεσμευτικά στο να καταβάλλουμε τη μέγιστη προσπάθειά μας. (http://sfiapth1.blogspot.gr/2012/05/blog-post_16.html)

  Και, λοιπόν, καταφέραμε να ανταποκριθούμε σε όλα αυτά;.. Κάναμε κάτι ένα χρόνο και τι δεν κάναμε;.. Τι πετύχαμε και τι όχι όλα αυτά τα χρόνια τελικά;;

     Καταλαμβάνοντας την 3^η θέση στις εκλογές, αναλάβαμε τη θέση του Γραμματέα του ΔΣ, έχοντας υπ’ευθύνη μας τη διατήρηση της σφραγίδας του Συλλόγου, φροντίζοντας με κόπο για την πάταξη των πρότερων αυθαιρεσιών και τη διασφάλιση της ευνομίας.

Στην επιτροπή 5^ου έτους, ο εκλεγμένος μεταξύ ημών έδωσε το παρόν –συχνά εγκαταλελειμμένος από τα λοιπά μέλη της επιτροπής έτους- και κατόρθωσε να πετύχει σημαντικά πράγματα, ενώ οι υπόλοιποι –ο καθένας με τις δυνάμεις του και τις δυνατότητες που υπήρχαν- επιδιώξαμε την επίλυση των προβλημάτων που προέκυψαν στο έτος μας.

Ο κίνδυνος, εντούτοις, όταν δε διατυμπανίζεις συνέχεια τις πράξεις σου είναι να θεωρηθεί ότι μένεις αδρανής. Κι όπως θα διαπιστώσετε, δεν μπήκαμε καν στον «κόπο» να ανανεώσουμε το μπλογκ μας αυτή τη χρονιά. Κι όχι γιατί μείναμε στην αδράνεια, υπάρχει λόγος! ;)

Ας ρίξουμε μια ματιά στο τι προσπαθήσαμε να κάνουμε και φέτος, όπως και προηγούμενα χρόνια, σκοντάφτοντας δυστυχώς στα εμπόδια που όρθωσαν όσοι προτίμησαν να γίνουν φερέφωνα κομματικών ή άλλων συμφερόντων και να βάλουν σε δεύτερη (στην καλύτερη των περιπτώσεων) μοίρα το συμφέρον του Συλλόγου:

•    Ήμασταν παρόντες στις γενικές συνελεύσεις, προωθώντας το συλλογικό συμφέρον, ενημερώνοντας τους συμφοιτητές μας, δίνοντάς τους εναλλακτική και προτρέποντάς τους να συμμετέχουν άμεσα στη διαμόρφωση των αποφάσεων. Ταυτόχρονα, φροντίζαμε για τη διαφάνεια των διαδικασιών και την άμεση ενημέρωση των φοιτητών, ανανεώνοντας το μπλογκ του Συλλόγου μας, που καταφέραμε να στήσουμε πριν λίγα χρόνια και το οποίο βρίσκεται υπό την ευθύνη του Γραμματέα του ΔΣ (http://sfiapth1.blogspot.gr/)
     Στην πρώτη τακτική συνέλευση (την οποία καταφέραμε τελικά να ορίσουμε περνώντας από σαράντα κύματα), προτείναμε –μαζί και μ’ άλλους ανένταχτους σε κομματικές παρατάξεις συμφοιτητές μας να αναβαθμιστεί ο τρόπος διεξαγωγής των συνελεύσεων με πολύ συγκεκριμένες προτάσεις. Χλευάστηκαν απ’ τους παραταξιακούς και τελικά απορρίφθηκαν…
  
  * με πολλή επιμονή από πολλούς φοιτητές αποφασίστηκε μονάχα το αυτονόητο, η υποχρέωση όλων να μην καπνίζουν εντός του χώρου διεξαγωγής των συνελεύσεων! (επιδεικτικά, βέβαια, δεν εφαρμόστηκε από ορισμένους, αλλά σίγουρα η γενική νοοτροπία άλλαξε.)

•    Επιδιώξαμε συστηματικά τη δημιουργία ταμείου του Συλλόγου, προκειμένου να ενισχυθεί το αίσθημα συλλογικότητας μεταξύ των φοιτητών κι ο σύλλογός μας να είναι αυτοχρηματοδοτούμενος και ενεργός. Δίχως να εξαρτάται από τις παρατάξεις, που θα μπορεί να καλύψει έστω τα λειτουργικά του έξοδα –τα ψηφοδέλτια επί παραδείγματι, για να μπορεί οποιοσδήποτε ανεξάρτητος φοιτητής να ασκεί το δικαίωμα του εκλέγεσθαι χωρίς να υποχρεούται να μπει σε κάποια κομματική και οικονομικά τακτοποιημένη παράταξη. Μια διαδικασία η οποία προβλέπεται ρητά από το καταστατικό μας και εξυπακούεται για την κοινή νοημοσύνη, εντούτοις βρίσκει αστείο αντίλογο από τις μεγάλες παρατάξεις, που φοβούνται την αυτοδυναμία του Συλλόγου κι ότι μάλλον σε τέτοια περίπτωση οι ίδιες θα τεθούν σε αχρηστία. Κοινή λογική και νομικά προβλεπόμενη πρόταση.. Απορρίφθηκε.

•    Κάθε χρόνο, προτείνουμε τη διεξαγωγή των εκλογών με ενιαίο ψηφοδέλτιο, όπου θα συμμετέχουν όσα άτομα πραγματικά το επιθυμούν, κουβαλώντας τη δική τους πολιτική και τις δικές τους ικανότητες, χωρίς να χρειάζεται να κρύβονται πίσω από κομματικές σημαίες. Ταυτόχρονα, θα μπορούμε να εκλέξουμε όσους εμείς θεωρούμε καταλληλότερους να μας εκπροσωπήσουν, δεν θα περιοριζόμαστε σε μια παράταξη, η οποία τελικά θα ορίσει τα μέλη των οργάνων κατά την αρεσκεία της, αγνοώντας τους σταυρούς που έχουν συγκεντρώσει οι υποψήφιοι. (σε αντίθεση με αυτό που εφαρμόζουμε εμείς, βέβαια, καθώς δεν είμαστε καν παράταξη, απλά αποτελούμε μια μικρογραφία του ενεργού και ανεξάρτητου Συλλόγου που επιθυμούμε! :) ) Ενώ, τέλος, μία τέτοια πρόταση θα περιόριζε δραστικά τις οικονομικές και οικολογικές δαπάνες που γίνονται για την εκτύπωση των τόσων ψηφοδελτίων. Για «ευνόητους» λόγους; Απορρίφθηκε!

  

  

Ώσπου, μια νύχτα μαγική, κάπου εκεί στις απανωτές απογοητεύσεις και στις καθ’ έξιν απορρίψεις, κάτι εγκρίθηκε!

Η Γενική Συνέλευση της 16^ης Οκτωβρίου 2012 (αξιοσημείωτη ημερομηνία), ενέκρινε τη δημιουργία Ομάδων Συζήτησης & Δράσης του Συλλόγου Φοιτητών Ιατρικής ΑΠΘ! (βλ. http://sfiapth1.blogspot.gr/2012/10/16102012.html). Μετά από καιρό σκέψεων και προσπαθειών, επιτέλους βρήκαμε το πρόσφορο έδαφος να προτείνουμε αυτή την ιδέα και χάρη στη Γενική Συνέλευση πετύχαμε όλοι μαζί ένα πολύ σημαντικό βήμα για την ουσιαστική λειτουργία του Συλλόγου..!

     Μαζευτήκαμε άτομα, άγνωστα μέχρι πρότινος μεταξύ τους, από διαφορετικούς ‘χώρους’ κι έστω και λίγοι θέσαμε τις βάσεις για να αρχίσουμε σιγά σιγά όλοι μας να δρούμε στα πλαίσια Συλλόγου κι όχι κάποιας παράταξης. Να βάζουμε στην άκρη τις όποιες –τεχνητές κατά βάση- διαφορές μας και να συνδιαλεγόμαστε, να εμπνέουμε ο ένας τον άλλον και να προχωράμε σε ουσιαστικές πράξεις! Έτσι, η ομάδα αυτή προέβη σε μια σειρά από συναντήσεις, τηλεφωνήματα, συνεντεύξεις, βίντεο, άρθρα στον τύπο, καμπάνιες, event, προσπαθώντας παράλληλα να ενημερώνει αμερόληπτα και εκ των έσω τους φοιτητές και να επιχειρεί να τους δραστηριοποιήσει. (μερικές από τις δράσεις της ομάδας μπορείτε να δείτε στο fb: https://www.facebook.com/groups/381364768609716/?fref=ts, όπως και στο μπλογκ που είχαμε φτιάξει, ενασχολούμενοι κατά κύριο λόγο με το ζήτημα των εργολαβικών υπαλλήλων http://edw-apth.blogspot.gr).

    Αυτός ήταν και ο λόγος που δεν είδατε τίποτα στο δικό μας μπλογκ, όχι γιατί βαρεθήκαμε ή κουραστήκαμε, αλλά γιατί επιλέξαμε να δρούμε ως τμήμα του Συλλόγου, ως και οφείλουμε, όπως και εξαρχής άλλωστε επιδιώκαμε! Η Ομάδα Συζήτησης & Δράσης του ΣΦΙΑΠΘ έχει ήδη δρομολογήσει νέα πράγματα και προσκαλεί με πολλή θέρμη όλους τους φοιτητές της Ιατρικής, από όπου κι αν προέρχονται, αρκεί να θέσουν ως βάση την επιδίωξη της διασφάλισης του συλλογικού συμφέροντος τόσο στο επίπεδο της σχολής, όσο και του Πανεπιστημίου και της Παιδείας γενικότερα, αλλά και της κοινωνίας. Και χάρη στην ύπαρξη αυτής της ομάδας, πιστεύουμε πραγματικά ότι τώρα υπάρχει εκτός από την όρεξη και η δυναμική για να αλλάξουν επιτέλους κάποια πράγματα, οπότε στην κατεύθυνση αυτή θα παλέψουμε, με όσους περισσότερους το θελήσουν!

 

Τελικά, εμείς πετύχαμε τίποτα;;

Λένε ότι δεν εκτιμάς κάτι πριν το χάσεις… Η διαφορά, επομένως, θα γίνει αισθητή σε όλους μας εάν τελικά δε συμμετέχει στις εκλογές κανένας ανεξάρτητος φοιτητής ή εάν δεν εκλεγεί. Ίσως τότε πραγματικά να είμαστε σε θέση να ανακαλύψουμε την αξία που μπορεί να έχει μια ανεξάρτητη φωνή, η κάθε αυτοδημιούργητη φωνή…

Τόσα και τόσα αυτονόητα, λοιπόν, απορρίφθηκαν.

Όμως μπορεί να απορριφθεί το όνειρο;; Απορρίπτεται ποτέ η ελπίδα; Απορρίπτεται η ευκαιρία να μπεις στο ρινγκ και να δώσεις τη μάχη;..

Μάλλον όχι..!

     Γι’ αυτό, λοιπόν, εμείς –παρά τις απογοητεύσεις, τις όποιες θυσίες, τα όσα έχουμε περάσει τόσα χρόνια- δεν μπορούμε ακόμη να απορρίψουμε την προσπάθεια, δεν μπορούμε να γυρίσουμε την πλάτη σε όσους πιστεύουν σε ένα διαφορετικό αύριο –άσχετα αν κι αυτοί έχουν με κάποιο τρόπο χρέος να συμβάλλουν- ούτε να εγκαταλείψουμε αυτούς που τώρα αντίκρισαν τη σαθρότητα του πανεπιστήμιου ή αυτούς που θα ακολουθήσουν, όπως εγκατέλειψαν εμάς με την αδιαφορία ή το συμβιβασμό τους οι προηγούμενοι ημών.

     Ο ‘καημός’ ο δικός μας δεν είναι να αποκτήσουμε εμείς κάποια έδρα (είναι αστείο για κάποιον να πιστεύει ότι ένας ανεξάρτητος φοιτητής αποκτά προνόμια από κάτι τέτοιο, πέραν από υποχρεώσεις και αδυσώπητη ενίοτε ταλαιπωρία λόγω του προβληματικού κατεστημένου). Αυτό που διακαώς επιθυμούμε είναι να αλλάξουν τα πράγματα και να στήσουμε όλοι μαζί  έναν ενεργό, αγωνιστικό και αυτοδημιούργητο Σύλλογο Φοιτητών Ιατρικής! Και οι βάσεις έχουν ήδη τεθεί…

     Απ’ όποια θέση κι αν έχουμε, είτε θέσουμε υποψηφιότητα ή όχι στις εκλογές, είτε εκλεγούμε τελικά ή όχι, το μόνο που μπορούμε να υποσχεθούμε είναι ότι θα δώσουμε το μάξιμουμ των δυνατοτήτων μας, όση δύναμη ακόμη μας έχει απομείνει. Κι αυτό γιατί μας το επιβάλλει η συνείδησή μας και μόνο. Ο λόγος για τον οποίο μπορεί να συμμετάσχουμε στις εκλογές ή που παρακινούμε τον κάθε ανεξάρτητο φοιτητή να το κάνει είναι γιατί πραγματικά πιστεύουμε πως πρέπει να υπάρχει μια ανεξάρτητη φωνή στο ΔΣ, για να ελέγχει τους υπολοίπους και να υφίσταται ένα βήμα για να υλοποιούνται πρωτοβουλίες! Κι αυτή η φωνή δε χρειάζεται να είμαστε εμείς –ούτε φυσικά είμαστε και οι καλύτεροι, μπορεί να είναι ο οποιοσδήποτε το τολμήσει!

    

     Το παρόν και το μέλλον ανήκει σε όλους μας, οπότε ας αναλάβει ο καθένας μας το κομμάτι που του αναλογεί σ’ αυτό το παζλ. Δεν μπορούμε να επιρρίπτουμε δεξιά και αριστερά ευθύνες, εάν πρώτα δεν πασχίσουμε εμείς οι ίδιοι να διορθώσουμε ό,τι μας απογοητεύει. Άραγε γίνεται να απορρίψουμε τη δυνατότητα αυτή;..

Απρίλιος 2013: Υπάρχει συνέχεια;..

Αγαπητοί συμφοιτητές,

χαίρετε! Είμαστε η Μαρία, η Έλενα, ο Χάρης, ο Κώστας, ο Παναγιώτης και ο Άκης, είμαστε απλοί φοιτητές που παρακινούμενοι απ’την αποκρουστική κατάσταση που συναντήσαμε κατά την είσοδό μας στη σχολή (κομματικές παρατάξεις, κατακερματισμός του συλλόγου, άθλιες υποδομές και άλλα τέτοια ωραία) αλλά και από την ελπίδα και την πίστη μας στους νέους ανθρώπους, ξεκινήσαμε μια προσπάθεια για να κυνηγήσουμε το όνειρο: έναν ενωμένο, ανεξάρτητο και διεκδικητικό Σύλλογο!

     Για το σκοπό αυτό, εδώ και 4 χρόνια παίρνουμε μέρος στις εκλογές (*) και χάρη στην εμπιστοσύνη ή την ανεκτικότητα των συμφοιτητών μας συμμετέχουμε στα όργανα του Συλλόγου, εξασφαλίζοντας μια φωνή ανεξάρτητη από κομματικά ή άλλα συμφέροντα που δρα για το συμφέρον όλων των φοιτητών.

Τι έχουμε κάνει μέχρι τώρα;..

Για όσους είναι νέοι στη σχολή, να σας ενημερώσουμε πως πράγματα τα οποία τώρα θεωρούνται αυτονόητα, παλαιότερα δεν ήταν . Έτσι, δεν υπήρχε ενημέρωση των φοιτητών για τα όσα λαμβάνουν χώρα στο Σύλλογο (εδώ και 3 χρόνια έχουμε δημιουργήσει το blog του ΣΦΙΑΠΘ: http://sfiapth1.blogspot.gr/), δεν υπήρχε διαφάνεια στις διαδικασίες (η κομματική παράταξη που είχε τη σφραγίδα του Συλλόγου επικύρωνε κατά ιδία βούληση, αγνοώντας τις αποφάσεις του Συλλόγου, καταπατώντας το καταστατικό και πολλά αυτονόητα δημοκρατικά κεκτημένα. Τα τελευταία χρόνια είμαστε εμείς υπεύθυνοι για τη διαδικασία κι όλα γίνονται νομότυπα). Ενώ, παράλληλα, οι εκπρόσωποί μας ενδιαφέρονταν όχι τόσο για το συμφέρον του Συλλόγου, όσο γι’ αυτό της παράταξής του και του κομματικού φορέα πίσω από αυτό.

     Αλλαγές έγιναν, με πολύ κόπο, με πολλή επιμονή, εν μέσω καταιγίδων και λάσπης, αλλά ως Σύλλογος έχουμε κάνει κάποια βήματα μπροστά. Πολλές προτάσεις μας προσέκρουσαν σε κομματικούς τοίχους, σε προβληματικές νοοτροπίες, αλλά όσο υπάρχουν ανεξάρτητες φωνές που αρνούνται να σωπάσουν, τόσο το όνειρο θα έρχεται όλο και πιο κοντά στο φως της μέρας!

     Η ποθούμενη αλλαγή είναι μονόδρομος! Απαιτείται να είμαστε ενωμένοι όλοι μαζί σ’ αυτό, να παραμερίσουμε την τεχνητή διχόνοια που άλλοι έχουν σπείρει ανάμεσά μας και να φτιάξουμε με τα δικά μας ζοφερά χρώματα τον πίνακα του αύριο.!

     Μπορεί να είμαστε πολύχρωμοι, ο καθένας μας έχει τις δικές του ευαισθησίες, τις δικές του ιδέες, τις δικές του κλίσεις, η ανεξαρτησία όμως της σκέψης και της δράσης είναι μονόδρομος κι ο προορισμός κοινός: το συλλογικό καλό! Κι αυτό αποτελεί διαχρονική πρόσκληση προς τους συμφοιτητές μας απ’τις παρατάξεις, αλλά και πρόκληση για χειραφέτησή τους από τα εξωγενή συμφέροντα που τους δεσμεύουν, καθώς στον αγώνα αυτόν –που οι καιροί σήμερα επιβάλλουν περισσότερο από ποτέ- χρειάζονται όλοι!

     Έτσι, λοιπόν, τώρα ξέρεις ποιοι είμαστε! (σε αντίθεση με τις διάφορες ιστορίες συνωμοσίας που πιθανώς να έχεις ακούσει για μας.) Δεν ξέρουμε αν θα είμαστε εκεί τη μέρα των εκλογών ξέρουμε όμως ότι θα συνεχίσουμε να είμαστε παρόντες στα δρώμενα του Συλλόγου. Μέσω της Ομάδας Συζήτησης & Δράσης του ΣΦΙΑΠΘ, που καταφέραμε να ιδρύσουμε μέσω Γενικής Συνέλευσης. Ένα όνειρό μας που έγινε πραγματικότητα, καθώς αυτή ήταν η επιδίωξή μας ανέκαθεν: να μπορούμε να δρούμε όλοι μαζί ως Σύλλογος, συνθέτοντας τις διαφορετικές απόψεις μας, συνδυάζοντας τα προτερήματα του καθενός προς επίτευξη του κοινού σκοπού. Έτσι, και θα συνεχίσουμε να παλεύουμε μέσω αυτής της ομάδας που ανήκει στο Σύλλογο, με την οποία όλη τη χρονιά κοπιάσαμε τόσο πολύ, η οποία ανέλαβε και πραγματοποίησε τόσες δράσεις σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα και που συνεχίζει να θέτει νέους στόχους και να προσκαλεί τους πάντες να συμμετέχουν!

     Αυτοί είμαστε εμείς, κάποιοι φοιτητές που όταν είδαν τα όνειρά τους να καταστρέφονται και τους νέους συνανθρώπους τους να καταδέχονται να γίνουν έρμαια κομματικών ή άλλων συμφερόντων και χάριν αυτών να καταστρέφουν τη δυναμικότητα ενός ενωμένου Συλλόγου, απλά σταθήκαμε αδύναμοι να μείνουμε με σταυρωμένα χέρια.

     Εσύ, λοιπόν, ποιος είσαι;.. Εμείς θέλουμε να πιστεύουμε ότι είσαι ο νέος που μπορεί να καλείται να ζήσει σ’ ένα διαλυμένο κόσμο, αλλά έχει διατηρήσει τις αξίες του, τα ιδανικά του, τη νεανική αθωότητα και αγωνιστικότητά του, που δεν προτίθεται να εκποιήσει την ελευθερία της σκέψης του και τον αυτοπροσδιορισμό της δράσης του! Γι’ αυτό πιστεύουμε σε σένα και τη δύναμη σου, αξιώνοντας να πάρεις κι εσύ την κατάσταση στα χέρια σου. Όπως κάναμε κι εμείς τότε, αποφασίζοντας να αναλάβουμε το δικός μας μερίδιο (ίσως και μεγαλύτερο απ’ αυτό που μας αναλογούσε) στη συλλογική ευθύνη για την ουσιαστική ανανέωση και αλλαγή πλεύσης. Και τώρα ήρθε η δική σου ώρα! Σε παρακαλούμε κάνε κι εσύ κάτι, οτιδήποτε, κάτι που δεν θα αφήσει τις προσπάθειες και τις θυσίες μας να αποδειχθούν χαμένες, κάτι που θα αποδείξει πως υπάρχει ελπίδα, υπάρχει συνέχεια, πως υπάρχουν ακόμη ελεύθερα σκεπτόμενοι άνθρωποι, αγωνιστές και οραματιστές σ’ αυτήν την κοινωνία…

Γιατί κατά παράφραση του Γκάντι: αν δε γίνεις εσύ η αλλαγή που θες να δεις στον κόσμο, τότε ποιος;..

                                                                  

                                                                            

                                                                            Με τιμή και πίστη,

                                                                   Ανεξάρτητοι Φοιτητές Ιατρικής

 

 

(*) Ο τρόπος λειτουργίας μας διαφέρει εξ ολοκλήρου απ’ αυτόν των παρατάξεων, καθώς δεν έχουμε μία γραμμή –πόσο μάλλον άνωθεν καθοριζόμενη- αλλά ο καθένας διατηρεί την ιδιαιτερότητα και αυτονομία της σκέψης του. Σε περίπτωση απόκτησης μιας έδρας σε όργανο του Συλλόγου, αυτή αποδίδεται σε όποιον συγκεντρώσει τις περισσότερες ψήφους. Έτσι, προσφέρεται η δυνατότητα σε όποιον φοιτητή θέλει να ασχοληθεί με τα κοινά, χωρίς να φέρει κάποιο κομματικό ή άλλο στίγμα, να το κάνει!

Για όσους δε μας ξέρουν ή όσους μας έχουν ξεχάσει, σας προτείνουμε να διαβάσετε ενδεικτικά κάποια από τα παρακάτω κείμενά μας, πώς ξεκίνησαν όλα και πώς συνεχίστηκαν... Διαβάζοντάς τα, αναπολούμε πολλά πράγματα, αλλά πιστεύουμε πως δεν έχουμε αλλάξει στα όσα πιστεύαμε και διακηρύτταμε. Κάποιες αξίες δε γηράσκουν και δε συμβιβάζονται ποτέ, φαίνεται!  :)

http://anexartitoi-foitites-iatrikis.blogspot.gr/2011/05/2009.html

http://anexartitoi-foitites-iatrikis.blogspot.gr/2011/05/2010.html 

http://anexartitoi-foitites-iatrikis.blogspot.gr/2011/05/2011.htm

http://anexartitoi-foitites-iatrikis.blogspot.gr/2012/05/2012.html

Τελευταία Συνεδρίαση ΔΣ & Αύριο Εκλογές

Άλλη μία δύσκολη μέρα στο ΔΣ έλαβε τέλος... Αν και ήταν πολύ ηρεμότερη από τις ανάλογες των τελευταίων ετών (δεδομένου ότι ούτε ξύλο είχαμε κι οι φωνές ανέβηκαν εντός των υποφερτών ορίων έντασης), εντούτοις πάλι δεν έλειψαν -οι βωμολοχίες δεν θα αναφερθούν- τα χαζοπολιτικά παιχνιδάκια. Το μόνο που έλλειψε -για άααααλλη μια φορά- ήταν η κοινή λογική...

Σήμερα ήταν η τελευταία μέρα που είχαμε στα χέρια μας τα πρακτικά του ΣΦΙΑΠΘ, τα οποία και ανεβάσαμε στο μπλογκ του Συλλόγου, όπως προσπαθούμε και όλη τη χρονιά να κάνουμε. Ελπίζουμε πως ο επόμενος (και όλοι οι επόμενοι) Γραμματέας -όποιος και νά 'ναι- θα ενδιαφερθεί για την ενημέρωση των φοιτητών του Συλλόγου, από ένα μπλογκ αγχρωμάτιστο, που ανήκει σε όλους τους φοιτητές!

Δείτε, λοιπόν, τον εκλογικό κανονισμό, τους υποψήφιους συνδυασμούς (εμάς, τελικά, φέτος μας επέτρεψαν μετά κόπων και βασάνων να κατέβουμε ως "Ανεξάρτητοι Φοιτητές Ιατρικής"), καθώς και τα λοιπά ψηφίσματα που κατατέθηκαν: http://sfiapth1.blogspot.com/2012/05/2012.html, http://sfiapth1.blogspot.com/2012/05/1552012.html.


Αν μπορούμε να ξεχωρίσουμε 3 σημεία που μας έκαναν -περισσότερη- εντύπωση (χωρίς ιδιαίτερα σχόλια), είναι τα εξής:
1) Γιατί κάποιες συγκεκριμένες παρατάξεις αρνούνται διακαώς τη σύσταση του Ταμείου του ΣΦΙΑΠΘ και κατ' επέκταση την αυτοχρηματοδότηση και αυτονομία του Συλλόγου; (υπενθυμίζεται παλαιότερη πρότασή μας για το Ταμείο: http://anexartitoi-foitites-iatrikis.blogspot.com/2011/05/2010-11.html, καθώς και το σημείο του Καταστατικού του ΣΦΙΑΠΘ που μιλάει για τους πόρους του Συλλόγου: http://sfiapth1.blogspot.com/2011/09/blog-post_27.html - σελ.5, άρθρο 5ο)

2) Γιατί καμία παράταξη δεν θέλει την ύπαρξη ενιαίου ψηφοδελτίου, όπου θα μπορείς να εκλέγεις συγκεκριμένα πρόσωπα, αντί για απρόσωπες ετεροκατευθυνόμενες παρατάξεις;.. [Κάποιοι στις τοποθετήσεις τους αναγνώρισαν την ύπαρξη των πολιτικών φορέων τους, άλλοι μίλησαν για εξάλειψη της πολυφωνίας μέσω του ενιαίου ψηφοδελτίου (είναι τάχα πολύ δημοκρατικό και πολυφωνικό, να ορίζει η κάθε παράταξη όποιον υποψήφιο θέλει και επιπρόσθετα όταν αυτή αποκτά στις εκλογές περισσότερες από μία έδρες να χαρίζει ανάλογη πολλαπλάσια ψήφο σε ένα άτομο. Πάω εγώ, δηλαδή, κι επειδή είμαι στην ίδια παράταξη με σένα και μερικούς ακόμη κι επειδή τυγχάνει να έχουμε όοοοολοι την ίδια άποψη, θα πάω μόνος μου στο ΔΣ, αλλά θα ψηφίσω και εξ ονόματός σου - τριπλή ή πενταπλή ψήφος σε ένα άτομο, έξυπνο και πολυφωνικότατο! Μπορούμε να το κάνουμε και ρινγκτόουν!!)]

3) Η βία -απ' όπου κι αν προέρχεται- γιατί να μην μπορεί να καταδικαστεί απ' όλους;.. (ακόμα και αν καταθέτει την πρόταση καταδίκης αυτός που βιαιοπραγεί περισσότερο)


Κι ένα κρίσιμο ερώτημα στις αντιφατικές αιτιολογήσεις: Πώς αντιλαμβάνονται πραγματικά ορισμένοι ότι ο κάθε φοιτητής έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να κατέβει στις εκλογές, αλλά ταυτόχρονα να είναι υποχρεωμένος να πληρώσει για τα ψηφοδέλτιά του, όσο ακριβώς θα πληρώσει και μία μεγαλοπαράταξη των 200 ατόμων;.. Το φτωχό μυαλό μας (ναι, αυτό που πιστεύει ότι όλοι οι υποψήφιοι θα πρέπει να συμβάλλουν ισότιμα, με 1-2€), συγχωρήστε μας, αλλά δεν μπορεί να χωρέσει αυτές τις δύο παραμέτρους ταυτόχρονα... Όποιος μπορεί να το κάνει, ας μας βοηθήσει..!



Αυτά... Διαβάστε τα πρακτικά και τα συμπεράσματα δικά σας.
Όσον αφορά το Ενιαίο Ψηφοδέλτιο, θέλουμε να εκφράσουμε την απεριόριστη χαρά μας για το Τμήμα Οργάνωσης και Διαχείρισης Αθλητισμού του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου στη Σπάρτη, του οποίου ο Σύλλογος κατάφερε να απαιτήσει τη διάλυση των κομματικών παρατάξεων και τη δημιουργία κοινού ψηφοδελτίου για όλους τους υποψηφίους (http://www.afoik.com/2012/05/h-afoik-petyx/). Μπράβο στα παιδιά που οργανώθηκαν στην Ανεξάρτητη Φοιτητική Κίνηση (Α.ΦΟΙ.Κ.) και σε όλους τους σκεπτόμενους φοιτητές που στήριξαν την προσπάθειά τους αυτή και κατάφεραν να καθαρίσουν το Σύλλογό τους από τα συμφέροντα που τον κρατούν αποδυναμωμένο!!!

Να ευχηθούμε και στα δικά μας;.. Είπαμε: όσοι πήραμε τη ζωή μας λάθος, ας αλλάξουμε ζωή! (Αλλιώς δε μένει άλλη λύση απ' το να πάρουμε δρόμο..!) Και στα δικά μας, λοιπόν, για ένα Σύλλογο ενωμένο και ανεξάρτητο!   ;)

Μάιος 2012: Κι η προσπάθεια συνεχίζεται...

    
     Όταν ήμουν μικρή μου λέγαν: «Κοίτα τον ήλιο! Δίνει ζωή, δες πόσο φως!». Όταν λίγο μεγάλωσα, μου λέγαν να προσέχω μ’ ένα σωρό μέσα, γιατί ο ήλιος ήταν βλαβερός. Κι έτσι άρχισα να φοβάμαι τον ήλιο.

     Όταν ήρθα σ’ αυτόν τον κόσμο, μου είπαν πως ήμουν ελεύθερη. Όταν μεγάλωνα κι άρχισα να βλέπω τον κόσμο, άρχισαν να μου λένε τι να κάνω, πώς να σκέφτομαι, ποιος άνθρωπος να είμαι, ακόμη και πώς να αναπνέω… Σχολείο, τηλεόραση, κοινωνία, όλοι στο ίδιο παιχνίδι, στον ίδιο χορό – μου μάθαιναν πως η ελευθερία  μπορεί να μου κάνει κακό. Κι έτσι τη φοβήθηκα κι έπαψα να την επιζητώ…

     Ώσπου μεγάλωσα αρκετά και μου είπαν πως μπορούσα πια ν’ αποφασίζω για τον εαυτό μου. Και θυμήθηκα πως γεννήθηκα για νά ‘μαι ελεύθερη! Κι ήταν η ώρα μου να πάρω τη ζωή στα χέρια μου. Ma κάπου εκεί, πάνω στην πιο κρίσιμη στροφή, νομίζω πως πήρα τη ζωή μου λάθος… Γιατί κάποιοι με κάναν να πιστέψω πως δεν μπορούσα μόνη, πως δεν είχα ιδέες, δεν είχα ικανότητες, πως χρειαζόμουν κάποιον άλλον να με κατευθύνει. Κάποιοι με κάναν να πιστέψω πως τα όνειρα κι οι σκληροί αγώνες είναι ένα παιδικό παραμύθι, πως οι αξίες και τα πιστεύω είναι για τους χαζορομαντικούς, πως ο κόσμος είναι μια συμβατική ζούγκλα, που απαιτεί απ’ το κάθε μέλος της να κινείται με ιδιοτέλεια και πρωτόγονα ένστικτα. Κι έτσι φοβήθηκα, αφέθηκα σ’ αυτή την άνιση μάχη και ξεπούλησα έτσι απλά την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ μου, για μία θέση σ’ ένα ρημαγμένο κόσμο. Κι ήμουνα τόσο νέα… Και δεν είχα καν προσπαθήσει…

«Πήραμε τη ζωή μας λάθος κι αλλάξαμε ζωή!»

Το έγραψε ο Σεφέρης, το τραγούδησαν πολλοί, λίγοι το έκαναν πράξη. Κι όμως εμείς οι νέοι και δη οι φοιτητές –το πιο δυναμικό κι ελπιδοφόρο κομμάτι της νεολαίας- μοιάζουμε τόσο πολύ να έχουμε πάρει τη ζωή μας λάθος.

Γιατί πώς μπορεί να είναι σωστό νέοι 20 χρονών να παραδίδουν αμαχητί το μέλλον τους σε λογικές που έχουν καταστρέψει τον κόσμο και κυρίως τη χώρα μας; Πώς είναι δυνατόν να συναντάς στο πανεπιστήμιο – το χώρο της υποτιθέμενης ελεύθερης διακίνησης πληθώρας γνώσεων και ιδεών- ρουσφετολογικές δοσοληψίες, φακελώματα, λεκτικούς και σωματικούς διαξιφισμούς, κτίρια κατεστραμμένα, συλλόγους διαλυμένους, φοιτητές αλληλοσπαραγμένους και σπουδάζοντες νέους – ναι, περί των αυριανών μορφωμένων και επιστημόνων ο λόγος!- να μετατρέπονται σε άβουλα υποχείρια κομματικών συμφερόντων και να λες πως όλα κυλάνε ομαλά;;;

     Όχι! Τίποτα δεν πάει καλά! Και είτε θα δεχτούμε ότι είναι λάθος, είτε θα παραδεχτούμε την κατάντια και την αθλιότητα που μπορεί να κρύβει μέσα του και ο νέος άνθρωπος του 20^ού αιώνα…

Γιατί κάποιοι θυμόμαστε ακόμη ότι ήρθαμε στον κόσμο αυτόν για να είμαστε ελεύθεροι, για να μην εξαρτιόμαστε από κανένα συμφέρον, από καμιά πολιτική ψευτοϊδεολογία, για να μην επιτρέπουμε σε κανέναν να χειραγωγεί τη σκέψη και τη δράση μας. Για να αγωνιζόμαστε με τις δικές μας αξίες, τις δικές μας δυνάμεις και τα δικά μας ιδανικά για να χτίσουμε έναν κόσμο δίκαιο, που θα χωράει τα όνειρα και τις ανάγκες μας!

     Αγαπητοί συμφοιτητές, κάποιοι αρνηθήκαμε την προσβλητική για τη νοημοσύνη μας εισβολή των κομματικών συμφερόντων στη φοιτητική κοινότητα και την τακτική του ‘διαίρει και βασίλευε’ που αυτά επιφέρουν. Κάποιοι παλέψαμε για να διαφυλάξουμε την ανεξαρτησία των σκέψεων και πράξεών μας και τολμήσαμε να ονειρευτούμε και να αρχίσουμε να διεκδικούμε ενωμένους κι ανεξάρτητους συλλόγους κι ένα δυναμικό και γεμάτο ιδανικά φοιτητικό κίνημα, που θα σαρώσει καθετί παλιό και ηθικά απορριπτέο και με ΕΡΓΑΤΙΚΟΤΗΤΑ-ΟΜΑΔΙΚΟΤΗΤΑ και ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑ θα φτιάξει ένα νέο αύριο!

Κι αυτό δεν είναι απλά όνειρο –όπως μας είπαν κάποιες γερασμένες ή συμβιβασμένες ψυχές. Είναι πια απόλυτη επιταγή ενός κόσμου που διαλύεται και μιας χώρας που καταρρέοντας αναζητά με λαχτάρα μια μικρή ελπίδα να της χαρίσει το φιλί της ζωής.

     Κι υπάρχουν και κάποιοι ανάμεσά μας που ηθελημένα ή άθελά τους υποτάχθηκαν στο σαθρό κατεστημένο. Όσοι πήραμε τη ζωή μας λάθος, είναι καιρός να την αλλάξουμε, γιατί το καινούριο έρχεται και δεν μπορεί να ενσωματώσει παρασιτικές νοοτροπίες και παρωχημένες αντιλήψεις.

     Έτσι, λοιπόν, ας μας λένε τρελούς, ας μας λένε ονειροπόλους. Εμείς ξέρουμε πως αν είναι να αλλάξει ο κόσμος, αυτό θα γίνει από εμάς! Πιστεύουμε στην αξία του κάθε ανθρώπου και στη δύναμη που γεννά η ενότητά μας! Κι υπερασπιζόμενοι τις ιδέες και τα ιδανικά μας, αντιστεκόμαστε στις προσταγές της ζούγκλας και κάνουμε το δικό μας αγώνα, μικρό ή μεγάλο στην καθημερινότητά μας!

Και κάτι ακόμη, εμείς πιστεύουμε σ’ εσένα και στη δύναμη που κρύβεις! Εσύ;

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ – Λίγα λόγια για μας…

   Είτε ΦΑΣΙ, ΦΑΚ, είτε Ανεξάρτητη πρωτοβουλία ή με όποιο όνομα μάς επιτρέψουν να κατέβουμε φέτος στις εκλογές οι συμφοιτητές μας από τις ‘πολιτικές’ παρατάξεις, ένα είναι το βασικό που μας διακρίνει: η ανεξαρτησία της συνείδησης και της δράσης μας από οποιοδήποτε κομματικό, συντεχνιακό ή άλλο συμφέρον.

   Είμαστε εμείς που, αγανακτισμένοι από την τραγωδία που αντικρίσαμε με την είσοδό μας στο Πανεπιστήμιο, αποφασίσαμε ότι –προφανώς- δεν θα επιτρέπαμε στην προβληματική εγκατεστημένη μηχανή να μας ρουφήξει μες στο βούρκο, αλλά πως δεν μπορούσαμε επίσης να μείνουμε και με τα χέρια σταυρωμένα. Γιατί αν δε νοιαστούμε εμείς για το σπίτι μας που καίγεται, τότε από ποιον θα περιμένουμε να ενδιαφερθεί;

   Έτσι, είμαστε ο Χάρης, η Μαρία, η Έλενα, η Ιωάννα, ο Άκης, ο Παναγιώτης, η Βάσω, ο Κώστας, που ξεκινήσαμε πριν 3 χρόνια μαζί και με άλλους συμφοιτητές μας μια προσπάθεια για να αλλάξουμε ό,τι μας απογοητεύει. Θεωρήσαμε πως για να ανατρέψουμε αυτό το σύστημα θα έπρεπε να το κάνουμε εκ των έσω, οπότε και πήραμε την απόφαση να κάνουμε χρήση του εκλέγεσθαι και να διεκδικήσουμε την ψήφο των συμφοιτητών μας.

Η ανταπόκριση ήταν ίσως μεγαλύτερη από τις προσδοκίες μας και ταυτόχρονα συγκινητική και ενθαρρυντική. Και κάναμε τίποτα;;…

     Σίγουρα δεν κάναμε όλα όσα θέλαμε (3 χρόνια σε επιτροπή έτους και 2 στο ΔΣ) και πολλά από τα κακώς κείμενα συνεχίζουν να υφίστανται. Και σε μια χρονιά που τόσα τραγικά πράγματα εκτυλίσσονται στον τόπο μας, καλώς ή κακώς κανείς δεν είχε το μυαλό να ασχοληθεί με τα «ήσσονος» σημασίας ζητήματα της σχολής.

     Κι όμως έγιναν πράγματα. Εμφανίστηκε επιτέλους μια ανεξάρτητη φωνή μέσα στα όργανα του Συλλόγου, που ενδιαφέρεται για τα συμφέροντα του συνόλου των φοιτητών και μόνο. Χάρη στη μικρή πρωτοβουλία μας δίνεται πια η δυνατότητα στον κάθε φοιτητή να κατεβαίνει στις εκλογές χωρίς να υποχρεώνεται να ενταχθεί σε κάποια παράταξη (διότι εμείς είμαστε ένα σύνολο ανθρώπων που δε λαμβάνουν κομματικές γραμμές, αλλά ο καθένας διατηρεί τις ιδέες και τις πεποιθήσεις του, ενώ σε περίπτωση εκλογής μας, τη θέση καταλαμβάνει ο έχων τις περισσότερες ψήφους. Έτσι, δημοκρατικά!). Ακόμη, αντιπαρατεθήκαμε ανοιχτά με τις απερίγραπτες πρακτικές των εκπροσώπων των κομμάτων στα πανεπιστήμια, τρέξαμε για μικρά – απλά ζητήματα που αφορούσαν το έτος μας (η πλειοψηφία μας φοιτά στο 4^ο έτος, στην επιτροπή του οποίου διαθέτουμε και μία έδρα), αλλά και για μεγαλύτερα όπως η εξεταστική (βλέπε ενδεικτικά: http://anexartitoi-foitites-iatrikis.blogspot.com/2011/10/blog-post.html) και κυρίως απαιτήσαμε τη διαφάνεια στις διεργασίες του Συλλόγου, μέσω και του blog του ΣΦΙΑΠΘ που δημιουργήσαμε (http://sfiapth1.blogspot.com/), δίνοντας τη δυνατότητα σε κάθε φοιτητή να ενημερώνεται για το τι διαδραματίζεται στα όργανα του Συλλόγου του.

     Υπάρχουν όμως τόσα πολλά ακόμη που πρέπει να γίνουν! Κι αυτά δεν μπορούμε να τα πετύχουμε μόνοι μας, ούτε μία ενδεχόμενη θέση στο ΔΣ μπορεί να μας τα εξασφαλίσει (μπροστά δε και στην πεισματική αντίσταση των υπόλοιπων εκλεγμένων εκπροσώπων να πράξουν ακόμη και το αυτονόητο, επειδή δεν έχουν την ανάλογη γραμμή απ’ το κόμμα τους). Έτσι, λοιπόν, για να γίνουν οι αλλαγές που ο Σύλλογός μας έχει ανάγκη, χρειάζεται να είμαστε ΟΛΟΙ μαζί! Χρειάζεσαι εσύ που θα δώσεις τις ιδέες, την αγνότητα της σκέψης σου, τον ενθουσιασμό σου ή το δημιουργικό κόπο σου, για να αποβάλλει το Πανεπιστήμιο καθετί σάπιο και επιτέλους να ανθίσει! Χρειάζεται ο κάθε ένας από μας για να γίνει αυτό!

     Αυτό που πρέπει να θυμόμαστε όλοι είναι πως για τη σημερινή κατάντια που βιώνουμε δεν ευθύνονται μονάχα όσοι λειτούργησαν δόλια προς ίδιον όφελος, αλλά και όσοι το ανεχτήκαμε. Το αύριο είναι στα δικά μας χέρια! Εμείς, παρ’ όλες τις αντιξοότητες, τις απογοητεύσεις, την κούραση, τις απειλές ή τις «αποδοκιμασίες» από ορισμένες πλευρές, θα είμαστε εδώ ανεξαρτήτως εκλογικού αποτελέσματος, για να βάλουμε τα δυνατά μας για το Πανεπιστήμιο που ποθούμε, την Παιδεία που χρειαζόμαστε και την κοινωνία που δικαιούμαστε! Εσύ;

ΜΕΡΙΚΕΣ ΒΑΣΙΚΕΣ ΕΠΙΔΙΩΞΕΙΣ ΜΑΣ:

ü Ένας ενωμένος, απαλλαγμένος από έτερα συμφέροντα και αγωνιστικός Σύλλογος!

ü Ενιαίο Ψηφοδέλτιο: ένα κοινό ψηφοδέλτιο που θα περιλαμβάνει όλους τους υποψηφίους και θα εκλέγονται συγκεκριμένα πρόσωπα κι όχι παρατάξεις που θα ορίζουν κατά την κρίση –ή με ‘άλλα’ κριτήριά- τους τους εκπροσώπους των φοιτητών.

ü Ταμείο του ΣΦΙΑΠΘ: για να μπορεί ο Σύλλογός μας να είναι αυτοχρηματοδοτούμενος και κατ’ επέκταση να μην εξαρτάται από αθέμιτες χρηματοδοτήσεις για να καλύψει ακόμη και τα βασικά του έξοδα.

ü Δημιουργία ομάδων εθελοντικής ή καλλιτεχνικής δράσης, όπως και εντύπου του Συλλόγου.

ü Καταστατική Συνέλευση: συνέλευση δηλαδή για την αλλαγή του καταστατικού, που θα κατοχυρώσει επιτέλους κοινά αποδεκτές αλήθειες και θα περιορίσει τις αυθαιρεσίες, θέτοντας κάποιους σαφείς κανόνες για την εύρυθμη λειτουργία του Συλλόγου μας.

ü Βελτίωση (ακόμα και μέσα από τη δική μας εθελοντική προσφορά) των κτιριακών εγκαταστάσεων και υποδομών, όπως επίσης και του προγράμματος σπουδών, των εκπαιδευτικών διαδικασιών και παροχών και των ερευνητικών ευκαιριών.

ΒΑΣΙΚΕΣ ΙΔΕΕΣ:

·    Είμαστε όλοι συμφοιτητές, έχουμε τα ίδια προβλήματα, άρα και κοινές επιδιώξεις.

·    Κανένας δεν μπορεί να ελέγχει τις απόψεις και τις δράσεις μας κι αντ’ αυτού παλεύουμε με τις δικές μας ιδέες και αξίες.

·    Τα κόμματα δεν έχουν καμιά θέση στο Πανεπιστήμιο, γιατί εδώ αναπτύσσουμε ελεύθερες προσωπικότητες κι όχι επαγγελματίες συνδικαλιστές, πολιτικούς ή πελάτες.

·    Η ισχύς εν τη ενώσει! Ας προσπαθήσουμε για την αλλαγή, λοιπόν, όλοι μαζί!

                                              

(Για όσους δε μας ξέρετε, ρίξτε μια ενδεικτική ματιά σε ορισμένα κείμενά μας: http://anexartitoi-foitites-iatrikis.blogspot.com/2011_05_01_archive.html, http://anexartitoi-foitites-iatrikis.blogspot.com/2011/09/o.html)

"Κάποτε Στην Ιατρική" - Στιγμιότυπα της φετινής χρονιάς, μέσα από τον κινηματογραφικό φακό

Μία άβολη για πολλούς αλήθεια ή αλλιώς η κατάντια με την οποία ερχόμαστε καθημερινά αντιμέτωποι στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο. Τη βλέπουμε, τη ζούμε, μας στενοχωρεί, μας θυμώνει, αλλά μας κάνει και να πεισμώνουμε για να την ανατρέψουμε. Μάλλον δικαιούμαστε να αντλήσουμε και λίγη διασκέδαση -μέσω της σάτιρας- απ' αυτή τη φαρσοκωμωδία που βιώνουμε καθημερινά. Ελπίζουμε να διασκεδάσετε με το νέο βιντεάκι μας και κυρίως να προβληματιστείτε! http://vimeo.com/41917661

(Συγχωρήστε μας για ορισμένα τεχνικά προβλήματα που υπάρχουν. Επίσης, θυμηθείτε το περσινό βίντεό μας: "Ο Καραγκιόζης στην Ιατρική": http://www.youtube.com/watch?v=83DFOKDiy60)

Όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω ένα λάθος...

   Ο Τζιοβάνι Παλατούτσι γεννιέται στις 31 Μαΐου του 1909 σε μία ιταλική επαρχία. Στα 23 του παίρνει πτυχίο νομικής, αλλά αποφασίζει ότι δεν μπορεί να ζητήσει χρήματα από τους ανθρώπους για να τους δώσει δικαιοσύνη, κι έτσι απογοητεύοντας τον πατέρα του, που τον ήθελε δικηγόρο, επιλέγει να υπηρετήσει την Αστυνομία, που του φαινόταν ο καλύτερος τρόπος να υπερασπίζει τους ανθρώπους και τα δικαιώματά τους. Έτσι βρίσκεται τελικά στο Φιούμε, στο Γραφείο Αλλοδαπών του αστυνομικού τμήματος. Η θέση του αυτή τον έφερε κοντά στην αβάσταχτη πραγματικότητα του διωγμού που ζούσαν οι Εβραίοι. Δεν μπορούσε να το δεχτεί. Κι έτσι κάνει μία επιλογή. Επιλέγει να είναι δίκαιος, επιλέγει να είναι ένα λάθος στα γρανάζια του συστήματος. Οργανώνει, μαζί με το θείο του και ένα δίκτυο συνεργατών, μία επιχείρηση σωτηρίας των Εβραίων από τη μανία των ναζιστών. Τι κάνει; Φτιάχνει πλαστά έγγραφα για να τους επιτρέψει να φυγαδευτούν προς Ελβετία και Ισραήλ, τους βρίσκει σε στρατόπεδα προσφύγων και τους κρύβει στην ενορία του θείου του, που ήταν παπάς, τους προειδοποιεί για τις προθέσεις και τα σχέδια των ναζιστών, εξαφανίζει από το αρχείο όλα τα έγγραφα με τα στοιχεία τους, δημιουργεί κωλύματα στη γραφειοκρατία που αφορά τους Εβραίους. Γίνεται ο μπελάς των ανωτέρων του, ο ανεύθυνος και ασυνεπής υπάλληλος. Ένας "ανεύθυνος" και "ασυνεπής" υπάλληλος που δε δέχτηκε να φύγει από το πόστο του, ακόμα κι όταν η δραστηριότητά του είχε ανιχνευθεί από την Γκεστάπο, ακόμα κι όταν του προσφέρθηκε καταφύγιο στην Ελβετία. Αυτός ο "ανεύθυνος", "ασυνεπής" και "αμελής" νέος, λοιπόν, συλλαμβάνεται και οδηγείται τελικά το 1944 στο Νταχάου, όπου πεθαίνει τις 10 Φεβρουαρίου του 1945, μόλις 36 ετών. Γιατί; Γιατί έσωσε 5000 Εβραίους!

«Έχω τη δυνατότητα να προσφέρω λίγο καλό, και οι άνθρωποι που βοηθώ είναι πολύ ευγνώμονες. Έτσι τώρα έχω πολλές συμπάθειες. Κατά τα άλλα, δεν έχω κάτι άλλο ξεχωριστό να σας πω.»

Αυτά γράφει στους γονείς του ο Τζιοβάνι. Τίποτα ξεχωριστό δεν είχε να τους πει.
Άλλωστε τι ήταν; Ένας απλός αστυνομικός ήταν. Δεν έγραψε σπουδαία μανιφέστα, δε βγήκε να φωνάξει για τα δικαιώματα των Εβραίων, ούτε πούλησε τσαμπουκά στους ανώτερούς του ή τους γερμαναράδες. Δεν το έπαιξε ποτέ επαναστάτης, δεν είπε ποτέ μεγάλα λόγια. Αλλά μέσα στην απλότητά του και τον αγώνα του τον αληθινό, τον καθημερινό, τον σχεδόν ανεπαίσθητο, απαρατήρητο μπροστά στα μεγάλα γεγονότα του Δευτέρου Παγκοσμίου, έσωσε 5000 ανθρώπινες ζωές και συνεχίζει να σώζει τις δικές μας, που διαβάζουμε γι’ αυτόν και μένουμε έκπληκτοι. Έκπληκτοι με το πόσο κοντά στον άνθρωπο είναι η μεγαλοσύνη. Πόσο σε κάθε γωνιά του κόσμου, υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, στην οποιαδήποτε δουλειά μπορούμε να κάνουμε καλό. Μπορούμε να επιλέξουμε το καλό. Μέσα σε κάθε επάγγελμα, ακόμη και το πιο "συμβιβασμένο" ή το πιο απαρατήρητο, μέσα σε κάθε περιβάλλον, με πτυχία ή χωρίς, υπάρχει η ευκαιρία να επιλέξουμε τι θέλουμε να είμαστε. 
Για σκεφτείτε λίγο. Ναι, σε σας μιλάω, που νομίζετε ότι επαναστάτης είναι μόνο αυτός που φωνάζει ή που πουλάει τσαμπουκά, που νομίζετε ότι αν είσαι στο στρατό ή αν είσαι αστυνομικός είσαι με το σύστημα και είσαι σάπιος, που νομίζετε ότι αν δεν έχεις πτυχίο νομικής ή ιατρικής ή πολιτικών επιστημών και κυβερνάς τον κόσμο, δεν μπορείς να είσαι ήρωας, που φωνάζετε με περηφάνια «μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι», που νομίζετε ότι άμα δε φωνάζεις και δεν πλακώνεσαι, είσαι συμβιβασμένος. Σε σας μιλάω, που χάνετε τον άνθρωπο. Τι ήταν ο Τζιοβάνι; Αστυνομικός, μέσα στο σύστημα. Ορκίστηκε σε αυτό το σύστημα. Το υπηρετούσε. Και τι έκανε; Έκανε τη μεγαλύτερη επανάσταση. Έγινε το λάθος αυτού του συστήματος. Εκείνο το γρανάζι που πάντα θα δημιουργεί πρόβλημα.

Να σας πω κάτι; Θέλω κι εγώ να γίνω ένα λάθος. Ένα μεγάλο λάθος του συστήματος. Θέλω να γίνω μία ανεύθυνη, ασυνεπής και αμελής κυρία. Και θέλω να μάθω να σέβομαι και να πιστεύω σε όλους του αγώνες. Και τους πιο μικρούς. Να μάθω να βλέπω σε όλους μία ευκαιρία στη μεγαλοσύνη. Ξέρω, τα μεγάλα λόγια, οι φωνές, τα τεράστια πλήθη και οι μεγάλες πράξεις τραβάνε τα φώτα και την προσοχή μας. Και μας αφήνουν εκεί στον καναπέ, να περιμένουμε μεγάλα λόγια, φωνές, τεράστια πλήθη και μεγάλες πράξεις από άλλους. Αλλά ιστορίες σαν του Τζιοβάνι με κάνουν και καταλαβαίνω όχι μόνο ότι μπορώ, αλλά ότι πρέπει να γίνω ένας μικρός μεγάλος ήρωας στη μικρή μου καθημερινότητα, την ασήμαντη και πεζή, την απαρατήρητη.

Μαμά, μπαμπά: Όταν μεγαλώσω, θέλω να γίνω κι εγώ ένα ΛΑΘΟΣ...

Έλενα Μαυρωνά