Διαβάστε και δεν θα χάσετε!
Αγαπημένη μας πρωτοπόρα παράταξη (που λέει και το γνωστό άσμα),
Εντάξει, θα σου πούμε την αλήθεια, δεν αντέχουμε άλλο! Το βρήκατε ρε τσακάλια, δεν είμαστε ανεξάρτητοι. Στην πραγματικότητα, ο πολιτικός μας φορέας είναι οι Α.Α. (Ανώνυμοι Αλκοολικοί). Έτσι δικαιολογείται και η γραμμή μας. Γιατί μόνο ένας μεθυσμένος θα μπορούσε να νομίζει ότι αυτό που κάνουμε είναι από συμφέρον. Δυστυχώς όμως, θα συνεχίσουμε έτσι, θα κάνουμε ό,τι μας επιτάσσει η συνείδησή μας, γιατί όταν αποφασίσαμε να μπούμε σε αυτό το χάλι που λέγεται συνδικαλισμός υποσχεθήκαμε ότι δε θα θυσιάζαμε ποτέ τις προσωπικότητές μας για την ομάδα. Και γι' αυτό δεν είμαστε παράταξη. Γιατί δεν παρατασσόμαστε με κανέναν, παρά μονάχα με τη συνείδησή μας. Και αυτό το ξέρουν όσοι μας γνωρίζουν και βλέπουν πώς φερόμαστε καθημερινά, γιατί είμαστε η Έλενα, η Μαρία, ο Χάρης, ο Κώστας, ο Άκης, ο Παναγιώτης και η Βάσω, και όχι η ΑΠΦΙ. Γιατί πιστεύουμε ότι τη διαφορά θα την κάνουν τα άτομα. Ο καθένας με τις ευαισθησίες του, με την παιδεία του και το μοναδικό του τρόπο να αντιμετωπίζει τη ζωή. Κι όχι κάποιος που κρύβει το χάλι του ως άνθρωπος πίσω από μία παράταξη. Γι' αυτό είμαστε ηλίθιοι, και γι' αυτό τ' ακούμε μια ζωή από όλους σας. Γιατί κάνουμε πάντα ό,τι θεωρούμε σωστό, χωρίς να σκεφτόμαστε συμφέροντα και επικοινωνιακά παιχνίδια. Γι' αυτό και αγαπημένη πρωτοπόρα παράταξη, που λέει και το άσμα, θα σας πούμε λίγα λόγια για μας.
Αγανακτήσαμε με το χάλι όλων σας και είπαμε να προσπαθήσουμε να κάνουμε αυτό που είναι σωστό. Να ενδυναμώσουμε το Σύλλογο και να κάνουμε καλύτερο το πανεπιστήμιο, για να σας βγάλουμε μία και καλή από τη μέση. Γιατί φυσικά, αν ο Σύλλογος και οι υπηρεσίες της Σχολής δούλευαν σωστά, κανένας δε θα σας είχε ανάγκη. Ούτε να μας γράφετε, ούτε να μας πηγαίνετε βόλτα στη σχολή, ούτε να μας δανείζετε βιβλία, ούτε να μας δίνετε SOS. Γιατί κάποια στιγμή πρέπει να καταλάβετε ότι δεν εξυπηρετείτε κανέναν άλλο σκοπό στη σχολή, πέρα από το να κάνετε χατιράκια. Για πολιτικές θέσεις, ούτε συζήτηση. Μια ζωή ο καημός μας είναι να σώζουμε τον άμοιρο φοιτητή από τους κακούς αριστερούς (θα τους κράξουμε κι αυτούς παρακάτω, λίγη υπομονή). Μα θα μου πείτε, εμείς διευθετούμε τα ζητήματα του φοιτητή (βλέπε κληρώσεις, βιβλία κλπ). Ναι. Και τι κάνετε; Αντί να προσπαθήσετε να φτιάξετε τη σχολή σας, πατάτε μια ζωή στις ανεπάρκειές της για να κερδίσετε ψήφους! Να ρωτήσω κάτι, γιατί αντί να έχετε αυτά τα αντιαισθητικά τραπεζάκια και να τρέχετε σαν τους τρελούς στους πρωτοετείς, δε συνεννοείστε με τα μέλη του ΔΣ για να βοηθήσετε, με τη σφραγίδα του Συλλόγου Φοιτητών Ιατρικής -και όχι με το περιστέρι- τη γραμματεία;; φτιάχνοντας χάρτες, οδηγίες για εγγραφές και δίνοντάς τα στη γραματεία να τα μοιράζει;;; Ε;; Θα σας πω εγώ γιατί. Γιατί αν η γραμματεία και η σχολή αρχίζουν και δουλεύουν σωστά, ο ρόλος σας θα 'χει τελειώσει. Ο φοιτητής δε θα σας χρειάζεται πλέον και θα σας επιλέγει μόνο με βάση την πολιτική σας. Την ανύπαρκτη δηλαδή. Και άρα δε θα σας επιλέγει.. Εμείς οι ηλίθιοι ανεξάρτητοι, αυτό θέλουμε να κάνουμε. Να ενισχύσουμε το σύλλογο. Έτσι ώστε οι φοιτητές να επιλέγουν εμάς ή τον οποιοδήποτε, επειδή συμφωνούν μαζί μας κι όχι γιατί μας έχουν υποχρέωση που τους πήγαμε για καφέ και τους βοηθήσαμε.
Επίσης, εμείς, οι ηλίθιοι ανεξάρτητοι καταφέραμε να πάρουμε έδρα χωρίς κεράσματα, καφέδες, τηλέφωνα, πρήξιμο και όλες τις συναφείς διαδικασίες που τόσο καλά ξέρετε.
Εμείς οι ηλίθιοι ανεξάρτητοι κάναμε και κάτι άλλο. Προβληματιστήκαμε πριν έρθουμε στη συνέλευση. Μιας και αγαπάμε ιδιαιτέρως την ειλικρίνεια, θα σας πούμε όλα όσα συνέβησαν αυτές τις βδομάδες.
Μες στον Αύγουστο, άλλος στο νησί, άλλος στο χωριό, μαθαίνουμε για τις εξελίξεις που για τόσον καιρό ακούγαμε. Ρε παιδιά λέμε, τι στάση θα κρατήσουμε; (Εδώ η πρωτοπόρα παράταξη απαντάει.. : Ε τι ρωτάς, μια ζωή ίδια είναι η στάση μας.!). "Δυστυχώς" όμως εμείς δεν έχουμε γραμμή και αναγκαστικά πρέπει να βάλουμε τα μυαλά μας να δουλέψουνε. Και λέμε. Παιδιά, για να έχουμε άποψη, πρέπει να διαβάσουμε το νόμο φυσικά.. (το προσχέδιο το 100σελιδο το χαμε διαβασει το καλοκαίρι, και μάλιστα είχαμε αναλάβει ο καθένας από μας από ένα κεφάλαιο προς ανάλυση. Είδατε τι καλά παιδιά;;;).. Τον διαβάσαμε. Αλλά δεν τα καταλαβαίναμε όλα. Και αρχίσαμε να ρωτάμε, αρχίσαμε να συζητάμε, κυρίως αρχίσαμε να ακούμε τις απόψεις όλων. Αναγνωρίσαμε κάποια καλά σημεία, όπως επίσης αναγνωρίσαμε και τα δυσανάλογα επικίνδυνα σημεία, ιδιαίτερα λαμβάνοντας υπ'όψιν τα κοινωνικοπολιτικά δεδομένα της στιγμής στη χώρα μας. Δεν είμαστε υπέρ του νόμου. Γιατί; Γιατί στα μάτια μας φαίνεται ένα μνημόνιο για την παιδεία. Γιατί καταλαβαίνουμε ότι τα θετικά σημεία έχουν μπει μόνο για να δώσουν ένα ΄΄πάτημα΄΄ για να αποδεχτούμε και το άλλο το κεφάλαιο (που τελικά είναι όλος ο νόμος). Το κεφάλαιο της χρηματοδότησης. Μα ρε παιδιά, δε λέει μέσα για δίδακτρα, δε λέει για ιδιωτικά πανεπιστήμια.. Ναι, έτσι και για τα βιβλία έλεγε ότι σύγγραμμα μπορεί να θεωρηθεί ηλεκτρονικό ή έντυπο βιβλίο και μετά βγαίνει ένα ωραίο ΦΕΚ ότι τελικά σύγγραμμα είναι ένα-και μόνο ένα- έντυπο ή ηλεκτρονικό βιβλίο. Μα καλά, για ηλίθιους μας περνάνε; Λες και δε ζούμε σε αυτή τη χώρα τα τελευταία 20 χρόνια της ζωής μας και δεν το 'χουμε ξαναδεί το έργο. Όποιος νομίζει ότι εν καιρώ οικονομικής κρίσης και περικοπών παντού, θα νοιάζονται όλοι ξαφνικά να γίνουμε Χάρβαρντ και θα φέρουν αναβαθμίσεις, είναι επιεικώς ηλίθιος. Όταν δεν υπάρχει μυαλό, η βελτίωση χρειάζεται λεφτά για να γίνει. Κι εμείς λεφτά δεν έχουμε. Για έξυπνους πολιτικούς ούτε συζήτηση, οπότε καταλαβαίνετε ότι το μόνο κεφάλαιο που θα εφαρμοστεί πανηγυρικά θα είναι αυτό της χρηματοδότησης. Φυσικά ο ιδιώτης δε θα το κάνει για την ψυχή της μάνας του. Οπότε θα κατευθύνει την έρευνα. Κι όπου δεν υπάρχει έρευνα θα βρει άλλους τρόπους. Απ' την άλλη το κράτος θα βρει πάτημα να δίνει ακόμη λιγότερα απ' ό,τι έδινε μέχρι τώρα και πολύ θα χαίρεται γι' αυτό. Σιγά σιγά η κρατική χρηματοδότηση θα γίνει όλο και πιο χαμηλή. Όσα πανεπιστήμια δε θα χουν ιδιωτικούς πόρους, θα χουν προβλήματα. Και μετά θα ρθει η αξιολόγηση και θα πει, α δεν είστε καλοί, σας κόβουμε κι άλλα. Μέχρι να μην έχει μείνει τίποτα δημόσιο, ούτε ο αέρας που αναπνέουμε, και τότε θα μαστε όλοι ευχαριστημένοι. Και θα σπουδάζουν μόνο όσοι έχουν λεφτά. Ή μάλλον, θα ζουν μόνο όσοι έχουν λεφτά. Η ανάλυση αυτή μπορεί να φαίνεται απλοϊκή. Είναι όμως αληθινή, γιατί είναι ο προβληματισμός ενός νέου που βλέπει όλα τα δικαιώματά του να συναλλάσσονται, σε ένα εμπόριο χωρίς κανόνες, όπου όλα είναι νόμιμα. Ακόμη και το να μην έχουν τα παιδιά βιβλία στο σχολείο ή το να μη βγάζουν οι παππούδες μας το μήνα. Αυτό που φοβάμαι όμως είναι ότι δυστυχώς αυτό το απλοϊκό σενάριο, τελικά θα γίνει πραγματικότητα. Γιατί όση φαντασία δεν έχω εγώ για να πιστέψω ότι τα πράγματα θα αλλάξουν, άλλη τόση δεν έχουν αυτοί οι 300 για να βρουν άλλες λύσεις που δε θα μας καταστρέφουν τη ζωή. Στο κάτω κάτω, αν ο νόμος ήταν τόσο γαμάτος γιατί 1ον ψηφίστηκε καλοκαίρι (φήμες λένε ότι τον ψήφισαν νύχτα για να μην τους πάρουν χαμπάρι!) και γιατί 2ον δε μας ρωτήσανε; Υπάρχει ένα ωραιότατος τρόπος, πολύ δημοκρατικός που λέγεται δημοψήφισμα.
Αυτά σκεφτήκαμε, και είπαμε ότι πρέπει να αγωνιστούμε. Γιατί όμως στην αρχή προτείναμε ανοιχτή σχολή; (το μόνο σας μαράζι). Για πολύ συγκεκριμένους λόγους και φυσικά τελείως διαφορετικούς από τους δικούς σας. Γιατί βλέπαμε ότι οι καιροί δεν ήταν ώριμοι για ένα ισχυρό φοιτητικό κίνημα. Οι περισσότεροι ήταν στους τόπους τους, πολλοί δεν ασχολήθηκαν με το νόμο, οι επί πτυχίω αντιμετώπισαν προβλήματα. Έτσι η κατάληψη θα γινόταν μόνο από λίγους, και το κίνημα θα αποτελούνταν μόνο από τους συνήθεις... ύποπτους και όχι από το σύνολο των φοιτητών. Έτσι σκεφτήκαμε ότι θα μπορούσαμε να ξεκινήσουμε μια εκστρατεία ευαισθητοποίησης με ανοιχτή σχολή, όπου καθημερινά θα συναντιόμασταν όλοι σε ένα χώρο και θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε στοχευμένες ενέργειες για να δηλώσουμε την αντίθεσή μας στο νέο νόμο. Σκεφτήκαμε ότι πρώτα θα πρεπε να δοκιμάσουμε όλες τις άλλες οδούς, και τελευταία την κατάληψη. Και να εισάγουμε και εναλλακτικούς τρόπους διαμαρτυρίας, με το χάρισμά μας και με τη βοήθεια της τέχνης (συναυλίες, θεατρικά δρώμενα μες στην πόλη, μανιφέστα, συλλογή υπογραφών, καθιστικές διαμαρτυρίες, συναυλίες, lobbying πολιτικών).
Γι' αυτό και προτείναμε ανοιχτή σχολή. Μια ανοιχτή σχολή, τελείως διαφορετική από την απαθή, αδιάφορη και ανοιχτή σχολή του καθένα που κοιτάει την πάρτη του.
Μετά όμως αρχίζαμε να παρατηρούμε τις αντιδράσεις της κυβέρνησης. Εκβιασμοί του τύπου "κάντε ό,τι θέλετε, αλλά θα την πληρώσετε", "ο νόμος δε θα ανατραπεί που να κάνετε όλοι απεργία πείνας ένα χρόνο" κλπ. Αρχίσαμε και βλέπαμε τις προεκτάσεις του νέου νόμου στην πράξη. Αρχίσαμε και καταλάβαμε ότι η νεολαία αυτής της χώρας, καλώς ή κακώς σε αυτή τη χώρα και λόγω ιστορίας, αυτό τον τρόπο αντίδρασης έχει και δεν μπορεί να δοκιμάσει άλλους. Και αν σ' αυτή τη χώρα έχουμε διατηρήσει κάποια δικαιώματα, το οφείλουμε σε κάποιους που βγαίνουν στους δρόμους, που κάνουν απεργίες και ναι, που (όταν πρέπει, αλλά όχι μόνο δυστυχώς) κάνουν καταλήψεις και βγάζουν το φίδι απ' την τρύπα για όλους τους υπόλοιπους που πάνε στα μπουζούκια και κερνάνε τους πρωτοετείς.
Απ' την άλλη όμως, έχουμε και τους "συναγωνιστές", που δυστυχώς μας έχουν απογοητεύσει πιο πολύ απ' όλους. Γιατί; Γιατί κάνουμε κατάληψη 3 βδομάδες και αποτέλεσμα κανένα. Κανένας δε συγκινήθηκε γιατί φυσικά δε βγήκαμε έξω. Δεν κάναμε μία εκδήλωση, μια διαδικασία ευαισθητοποίησης της κοινωνίας. Πήγαμε στα συντονιστικά (ναι, εμείς που ψηφίσαμε λευκό κι ένας που ψήφισε ΔΑΠ και δεν πήγαν αυτοί που ψήφισαν κατάληψη, ηλίθιοι ανεξάρτητοι!) και ακούσαμε κάποιες πραγματικά ωραίες ιδέες. Προτείναμε κάποιες. Είδαμε ότι αρχίζει και γίνεται μία αυτοκριτική και ένας προβληματισμός για το "γιατί είμαστε 3 κι ο κούκος; Μήπως φταίμε κι εμείς, που δεν εμπνέουμε το φοιτητή να έρθει στην κατάληψη;" Χαρήκαμε για λίγο, αλλά τι να το κάνεις; Μετά στην πράξη είδαμε άλλα. Όχι από όλους ευτυχώς, να το τονίσουμε! Είδαμε ότι μας αντιμετωπίζουν με ειρωνία, λες κι εμείς δεν έχουμε δικαίωμα να αγωνιστούμε, επειδή δεν είμαστε στην παράταξή τους. Είδαμε να απορρίπτονται ιδέες και προτάσεις μόνο και μόνο επειδή ακούγονταν από άτομα που δεν ήταν της αρεσκείας τους. Είδαμε πολλές φορές να λέμε πράγματα με καλή πρόθεση κι αυτοί να μας παρεξηγούν. Η ιδέα μας είναι ότι αν είναι να κάνουμε κάτι, ας το κάνουμε καλά. Για να μη χάσουμε περισσότερα από όσα ήδη χάνουμε, θα πρεπε η κατάληψη να γίνει αποτελεσματική. Και γι' αυτό ήμαστε έτοιμοι να βάλουμε το μυαλό μας να δουλέψει για να βρούμε λύσεις και τρόπους να την κάνουμε να πετύχει. Μαζί. Χωρίς ειρωνίες και πισώπλατα μαχαιρώματα και χωρίς προκαταλήψεις. Είτε κλειστή είτε ανοιχτή είναι η σχολή, εμείς θα το κάνουμε.
Πού θέλω να καταλήξω ε; Συγγνώμη ρε παιδιά, αλλά το να 'σαι ανεξάρτητος είναι δύσκολο. Πρέπει συνέχεια να εξηγείς τα πάντα γιατί οι άλλοι δεν μπορούν να διανοηθούν ότι δεν έχεις γραμμή!!!
Πιστεύουμε ακράδαντα στον αγώνα, αλλά δυστυχώς όχι στους αγωνιστές του. Γι' αυτό και τα λευκά. Παρ' όλ' αυτά θέλουμε να δώσουμε μία ευκαιρία να κάνουμε μία καινούρια αρχή. Γι' αυτό και οι δύο ψήφοι (μία του Χάρη την προηγούμενη και μία της Έλενας την τελευταία φορά, υπέρ της κατάληψης). Αυτάααααα... Παιδιά σας καλύψαμε νομίζω.. Τελευταία φορά όμως, γιατί έχουμε κι άλλες δουλειές..
ΥΓ1.: Φυσικά όλα αυτά απευθύνονται σε όλες τις παρατάξεις και όχι μόνο στην αγαπημένη πρωτοπόρα, αλλά είπαμε να την τιμήσουμε γιατί αυτή ασχολήθηκε με μας πρώτη εκτενώς στο βαθυγάλανο site της.
YΓ2.: Μπείτε λίγο στο προφίλ μας στο facebook (Ανεξάρτητοι Φοιτητές Ιατρικής). Ούτε μία φορά προπαγάνδα, ούτε μία φορά θάψιμο, ούτε μία φορά πισώπλατα μαχαιρώματα και προσωπικές επιθέσεις. Και δείτε τα ποστ μας για να καταλάβετε ότι εμείς ακόμα πιστεύουμε ότι οι άνθρωποι φτιαχτήκαμε για κάτι άλλο, για κάτι ανώτερο. Και μπλεχτήκαμε με το χάλι σας μόνο και μόνο γιατί μας το επιτάσσει η συνείδησή μας και δεν πρόκειται να σας αφήσουμε να συνεχίσετε να μας καταστρέφετε, ρε συμβιβασμένοι..!
ΥΓ3. Ευχαριστούμε ρε παιδιά, γιατί όταν όλοι -μα όλοι- μας πολεμάτε, καταλαβαίνουμε πόσο δίκιο έχουμε!!!!
Με αγάπη,
Ανεξάρτητη πρωτοβουλία Φοιτητών Ιατρικής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου