Κυριακή 4 Μαΐου 2014

Το πλήρωμα του χρόνου...

ένα τέλος περιμένει μια καινούρια αρχή..!


Αγαπητοί συμφοιτητές,

ήταν Μάιος πέντε χρόνια πριν, όταν πρωτοαποφασίσαμε να εκθέσουμε εαυτούς και να τους θέσουμε στη διάθεσή σας. Τα όνειρα πολλά, οι ελπίδες ασύχαστες και η αβάσταχτη απογοήτευση απ’την κατάσταση που συναντήσαμε στο πανεπιστήμιο κατάφερε να μετουσιωθεί σε ένα ασυγκράτητο πάθος για να βάλουμε το δικό μας λιθαράκι, έστω και ένα τόσο δα λιθαράκι, για να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε το πλαίσιο και τα χρώματα στο κακόγουστο πορτρέτο της σχολής μας.

Ήμαστε τότε μικροί, ίσως αδαείς για το πραγματικό μέγεθος της καταβαράθρωσης των αξιών, ιδεών, ιδεολογιών που επικρατεί στην κοινωνία μας, αλλά είχαμε ακλόνητη την πίστη ότι οι νέοι άνθρωποι μπορούν να θέσουν ένα τέρμα στον καταστροφικό δρόμο όπου οι τακτικές και οι επιλογές άλλων μας έχουν οδηγήσει. Πιστεύαμε πως οι νέοι είναι αυτοί που δικαιούνται και οφείλουν να φτιάξουν τον κόσμο που θα ζήσουν έτσι όπως τον ονειρεύτηκαν παιδιά, εφοδιασμένοι μ’ αυτήν την ακατανίκητη θέλησή τους για ζωή, για δημιουργία…

Ήμαστε μικροί και για κάποιους χαζοί που θεωρούσαμε ότι ο μόνος τρόπος για να αξιοποιήσουμε στο μέγιστο τη δύναμή μας ως φοιτητές και να μπορέσουμε να διεκδικήσουμε τις αλλαγές που επιθυμούμε τόσο στον τομέα της παιδείας όσο και της κοινωνίας γενικότερα, ήταν μέσω της ενότητάς μας! Μέσω της αξιοποίησης των ιδιαιτεροτήτων του καθενός, μέσω του ευγενούς και καρποφόρου διαλόγου, που θα μπορούσε να συνδυάσει τις διαφορετικές απόψεις και να γεννήσει πρωτότυπες ιδέες και πράξεις. Ήμασταν τότε μικροί και για κάποιους αφελείς που πιστεύαμε ότι η ουσιαστική αλλαγή θα επέλθει μέσω του παραγκωνισμού των τεχνητών διαφορών που τόσο δεξιοτεχνικά κατάφεραν να σπείρουν και ανάμεσά μας οι πολιτικά ισχυροί (περνώντας μας ως «κατάκτηση» και πολυφωνία την εκτρωματική γέννηση των κομματικών παρατάξεων και την επακόλουθη διαχείριση των συνειδήσεων) και μέσω της δημιουργικής δράσης ενός ενωμένου φοιτητικού Συλλόγου!

Γυρνώντας πίσω, ναι, ήμαστε σίγουρα μικροί, ίσως και αφελείς… Γιατί στην πορεία διαπιστώσαμε ότι τα πράγματα ήταν χειρότερα απ’ ό,τι είχαμε φανταστεί, πως οι παρατάξεις δεν ήταν απλά ομάδες ανθρώπων με διαφορετική ιδεολογία που το μόνο τους αρνητικό μέχρι τότε για μας ήταν η εξάρτησή τους από κομματικούς φορείς, αλλά αποτελούσαν κατά βάση –ιδία βουλήσει ή και ασυνείδητα- υποχείρια των ισχυρών και όργανα αποδυνάμωσης των φοιτητικών συλλόγων, των αιτημάτων και των αναγκών τους. Οι απογοητεύσεις διαδέχονταν η μία την άλλη, όπως και οι επιθέσεις –λεκτικές κυρίως, ξύλο όχι δε φάγαμε, αλλά η ψυχολογική βία είναι πολλές φορές ισχυρότερη από τη σωματική.

Εντούτοις, κάπου εκεί υπήρξατε κι εσείς… Εσείς που μας ενθαρρύνατε, μας υποστηρίξατε, μας προσφέρατε ένα χαμόγελο χτυπώντας μας φιλικά την πλάτη ή μας επαινέσατε για κάτι που τολμήσαμε να πούμε, για το ότι αποφασίσαμε να υπάρχουμε ως οντότητα και να δίνουμε φωνή στους φοιτητές που θέλουν να διατηρήσουν την ανεξαρτησία τους από παντός είδους επιβουλή, πείθοντάς τους λόγω και έργω ότι μπορούν και οφείλουν να τη διαφυλάξουν!

Από καρδιάς θα θέλαμε να σας ευχαριστήσουμε για όσα μας προσφέρατε και για την ευκαιρία που μας δώσατε να συνδράμουμε όσο μπορέσαμε στα δρώμενα του Συλλόγου, προσφέροντάς μας θέσεις με ιδιαίτερη ευθύνη. Δώσαμε τον καλύτερό μας εαυτό για να δικαιώσουμε την επιλογή σας και να σας εκπροσωπήσουμε όσο καλύτερα γινόταν. Δυστυχώς, όμως, τα εμπόδια ήταν πολλά –είτε εκτός είτε ακόμη και εντός των οργάνων του Συλλόγου- και αυτό που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλοι είναι ότι οι διεκδικήσεις, ιδίως την σήμερον ημέρα, δεν μπορούν να υλοποιηθούν μέσω ολίγων εκπροσώπων –ακόμη και στην περίπτωση που αυτοί θα είναι χαρισματικοί- αλλά μέσω δυναμικών συλλογικοτήτων!

Μετά από πέντε χρόνια προσπαθειών, λαθών, παραλείψεων, απογοητεύσεων, είμαστε σε θέση να χαιρόμαστε για τα βήματα που έχουν γίνει στο Σύλλογό μας! Οι διαδικασίες στη λήψη αποφάσεων έχουν αλλάξει οριστικά –θέλουμε να πιστεύουμε- σελίδα, εξασφαλίζοντας διαφάνεια και δημοκρατία, πράγματα αυτονόητα που μέχρι πριν λίγα χρόνια όμως μπορούσαν να ορίζονται και να ερμηνεύονται κατά τη βούληση της κάθε υπεύθυνης παράταξης. Περιθώρια βελτίωσης υπάρχουν πάρα πολλά, αλλά μετά από πίεση και προτάσεις χρόνων συνειδητοποιούμε ότι οι άνθρωποι και οι συνθήκες σιγά σιγά ωριμάζουν και πράγματα που μας φαίνονταν κάποτε ανέφικτα έχουν πια υλοποιηθεί ή μπορούν με κοινή βούληση να υλοποιηθούν στο προσεχές μέλλον!


Τελικά άξιζε τον κόπο;
Ναι, άξιζε! Σου είπαμε και πριν, εκείνο το χαμόγελο, εκείνος ο ευγενικός και ενθαρρυντικός έπαινος, εκείνο το ειλικρινές χειροκρότημα, ακόμα ακόμα και εκείνη η ψήφος που δεν αμέλησες ή δε φοβήθηκες να δώσεις, ήταν αυτά που μας κρατούσαν, που μας δέσμευαν, που δε μας επέτρεψαν ακόμα κι όταν ήρθαν τα πολύ δύσκολα να εγκαταλείψουμε… Ναι, άξιζε για σένα, άξιζε γι’αυτούς που θα ρθουν, άξιζε για τα όνειρα που είχαμε όλοι όταν ήμασταν παιδιά –ακόμη κι αν κάποιοι τα πρόδωσαν, εμείς έπρεπε να είμαστε εκεί για να τους τα υπενθυμίζουμε διακριτικά ή με περισσότερη πυγμή! Και όσα κι αν έγιναν ή δεν έγιναν, θα το ξανακάναμε και θα προσπαθούσαμε να είμαστε καλύτεροι και αποτελεσματικότεροι! (δυστυχώς χωρίς τα λάθη, η πείρα δεν έρχεται…)

Αν θεωρούμε ότι επετεύχθη κάτι;
Ναι, το όνειρό μας έγινε πραγματικότητα από τη στιγμή που η αρχική ιδέα μας κατετέθη ως πρόταση και ψηφίστηκε σε συνέλευση του Συλλόγου μας και ιδίως από τη στιγμή που αγκαλιάστηκε από δραστήριους και ενεργούς συμφοιτητές μας!! Κάναμε μια απλή αρχή, δώσαμε λέξεις στον αρχικό σκοπό μας κι εσείς ήσασταν που το κάνατε πράξη! Κι αυτό δεν ήταν άλλο από τη δημιουργία ενός δραστήριου και δυναμικού φοιτητικού συλλόγου, που προβληματίζεται, συνδιαμορφώνει, διεκδικεί και δημιουργεί! Η αρχή έγινε με την ομάδα συζήτησης και δράσης (ψήφισμα ΓΣ 16/10/2012,  http://sfiapth1.blogspot.gr/2012/10/16102012.html), η οποία πλέον έχει λάβει μια διευρυμένη μορφή κι όπου οι ίδιοι οι συμμετέχοντες (ανένταχτοι φοιτητές, αλλά και φοιτητές από διάφορα σχήματα!) κατάφεραν να αποβάλλουν τα όποια ταμπού και να αποδείξουν στους εαυτούς τους πως μπορούν να συνυπάρξουν  -ο καθένας με τις ιδιαιτερότητες και τα χαρίσματά του- και να συν-δημιουργήσουν! Και ο Σύλλογός μας φέτος δημιούργησε όμορφα πράγματα (βλ. το 1ο πολιτικό-πολιτιστικό φεστιβάλ της Ιατρικής) και μπορεί να δημιουργήσει ακόμη περισσότερα και σημαντικότερα!

Εν κατακλείδι, το πλήρωμα του χρόνου ήρθε και εμείς οι τότε μικροί (πριν 5 Μάηδες ήταν, πώς πέρασαν τα χρόνια!), κατά πολλούς ονειροπόλοι κατ’ άλλους αφελείς, σιγά σιγά θα πρέπει να αφήσουμε πίσω μας τη σχολή. Έτσι, δε φαίνεται πλέον δυνατό να συμμετάσχουμε στις προσεχείς φοιτητικές εκλογές. Όπως γράψαμε και παραπάνω, παρ’ ότι υπάρχουν τόσα που ακόμη δεν έχουν διορθωθεί και περιμένουν τη δική τους σειρά για αλλαγή, παρ’ όλο που οι περισσότερες κομματικές παρατάξεις με τον προβληματικό και καθαρά συστημικό τρόπο λειτουργίας τους εξακολουθούν να υπάρχουν, εντούτοις όπως προαναφέραμε τα σημαντικά βήματα έχουν γίνει και το δικό μας όνειρο μετουσιώθηκε εν πολλοίς σε πραγματικότητα και συνεχίζει να παίρνει σάρκα και οστά κάθε φορά που συμμετέχεις στις συλλογικές διαδικασίες και διεκδικείς όσα δικαιούσαι!
Σίγουρα είναι σημαντικό να υπάρχουν ανεξάρτητες φωνές στα όργανα του Συλλόγου και να ασκούν πίεση στους παραταξιακούς εκπροσώπους, γι’αυτό και προτρέπουμε τον κάθε έναν ελεύθερο στη συνείδηση από σας να συμμετάσχει στις εκλογές ως ανεξάρτητος φοιτητής. Δε χρειάζεται τίποτα σπουδαίο για να το κάνει κάποιος –κι εμείς μικροί, άγνωστοι κι ανίδεοι ήμασταν, το μόνο που θέλει είναι λίγο θάρρος και κυρίως αυτή την ακατανίκητη αίσθηση ότι τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει αν εμείς οι ίδιοι δεν κάνουμε κάτι, όσο μικρό κι αν φαίνεται αυτό! Σας προτρέπουμε, λοιπόν –εφόσον το σύστημα με την εκλογή εκπροσώπων διαμέσου συνδυασμών κι όχι από ενιαίο ονομαστικό κατάλογο παραμένει- να συμμετάσχετε στις εκλογές ως ανεξάρτητοι φοιτητές και εμείς θα είμαστε με όποιον τρόπο αν μας ζητηθεί στο πλευρό σας.

Η δική μας επιδίωξη δεν ήταν ποτέ να γίνουμε μια ισχυρή παράταξη, γι’αυτό εξάλλου δεν ακολουθήσαμε τέτοιες πρακτικές. Η δική μας επιδίωξη –θα το επαναλάβουμε μια τελευταία φορά για να το συνειδητοποιήσουμε κι εμείς- έγινε πραγματικότητα τη στιγμή που μάθαμε να λειτουργούμε ως Σύλλογος, να εστιάζουμε στα όσα μας ενώνουν και να συνθέτουμε μέσα από τις όποιες διαφωνίες μας ένα περισσότερο πλουραλιστικό και όμορφο παζλ δράσεων! Και αυτή η κατάκτηση πλέον του συλλόγου μας, δεν πρέπει να απολεστεί!

Σας ευχαριστούμε ολόθερμα για όλα όσα μας προσφέρατε τόσα χρόνια, σας ζητούμε εγκάρδια συγγνώμη για όσες πράξεις ή παραλείψεις μας σας απογοήτευσαν και σας παρακαλούμε όλους –εε, και σ’εσάς τους…παραταξιακούς μιλάμε!! Ξέρουμε ότι υπάρχουν τόσοι ικανοί και τόσοι πραγματικοί ιδεολόγοι ανάμεσά σας!-  να συνεχίσετε και να διευρύνετε αυτή την ουσιαστική λειτουργία του Συλλόγου που οι ίδιοι πετύχατε! Αν είναι να έρθει η αλλαγή, θα ρθει με την προσπάθεια ΟΛΩΝ μας!
Θυμήσου: γίνε πρώτος εσύ η αλλαγή που θες να δεις στον κόσμο! ;)


                                                                        Με ειλικρινή εκτίμηση,

                                         Άκης, Έλενα, Κώστας, Μαρία, Παναγιώτης, Χάρης
                                      και οι λοιποί πλάι τους 
Ανεξάρτητοι Φοιτητές Ιατρικής


(* η αρχή πέντε χρόνια πριν... http://anexartitoi-foitites-iatrikis.blogspot.gr/2011/05/2009.html)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου