Αύριο στη 1μ.μ. θα πραγματοποιηθεί η 3η κατά σειρά Γενική Συνέλευση του Συλλόγου με θέμα το νέο νόμο.
Όσοι παρευρεθήκαμε στις δύο προηγούμενες, πραγματικά απορούμε τι μπορεί να διαδραματιστεί αύριο. Άραγε υπάρχει η πιθανότητα να συζητήσουμε ως πολιτισμένοι άνθρωποι και να προσπαθήσουμε να χαράξουμε μια σοβαρή πορεία προς την επίλυση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε ή θα πάμε πάλι για τον 3ο γύρο της παρωδίας;;
Εξαρχής δηλώσαμε πως δεν θεωρούμε μια κατάληψη σ' αυτή τη χρονική στιγμή ως σωστό τρόπο να εκφράσουμε την όποια αντίθεσή μας για το νέο νόμο. Κι αυτό γιατί αφενός χάνεται η εξεταστική και δημιουργείται πρόβλημα και μεγάλη δυσαρέσκεια σε πολλούς φοιτητές κι αφετέρου γιατί δεν μπορεί να κινητοποιηθεί το μεγαλύτερο μέρος του Συλλόγου, που είτε συνεχίζει τις διακοπές του είτε αποθαρρύνεται απ' το να συμμετέχει στα συντονιστικά κατάληψης -όταν το μήνυμα που μας περνούν οι 'οργανωτές' της κατάληψης είναι πως ο μόνος τρόπος να συμμετέχουμε είναι να συμφωνούμε πλήρως μαζί τους. Επιπρόσθετα, η στείρα κατάληψη είναι τελείως ανούσια, αλλά και υπονομευτική για το φοιτητικό κίνημα, καθώς η εικόνα που περνάει προς τα έξω είναι πως είμαστε μια χειραγωγούμενη -από διάφορες δυνάμεις ή σκοπιμότητες- μάζα, που αντιδρούμε απλά και μόνο για να αντιδράσουμε. Πρέπει να ξέρουμε σε τι διαμαρτυρόμαστε, να δείξουμε ότι τα αιτήματά μας είναι δίκαια! Και για να γίνει αυτό πρέπει ως Σύλλογος να ενημερωθούμε επακριβώς για το νόμο και να εντοπίσουμε τα σημεία που χρήζουν διευκρινίσεων ή τροποποιήσεων και από κει κι έπειτα θα είμαστε πια σε θέση να διαμορφώσουμε ολοκληρωμένα αιτήματα και να δούμε πώς θα κινηθούμε για να διεκδικήσουμε την υλοποίησή τους.
Βέβαια, κάποιοι πιστεύουν ενθέρμως πως λύση είναι το λουκέτο, λύση είναι ακόμη η παρωχημένη άποψη του 'παρατάω τη δουλειά μου και εκφράζω με ακρότητες την αντίθεσή μου σε κάτι'. Σεβαστές όλες οι απόψεις. Κι όταν μάλιστα η άποψη αυτή αποτελεί απόφαση του Συλλόγου. Γι' αυτό κι εμείς, παρόλο που δεν επικροτούμε αυτή τη μορφή "αγώνα", παρευρεθήκαμε στο συντονιστικό της κατάληψης κι είχαμε κάθε πρόθεση να πειστούμε ότι τώρα είναι η ώρα για αυτού του είδους τις κινητοποιήσεις και να καταθέσουμε τις προτάσεις μας.
Δυστυχώς όμως, ούτε με τις ειρωνείες μάς έπεισαν ούτε με τη βία που αρέσκονται να χρησιμοποιούν με άλλες παρατάξεις στις συνελεύσεις, αλλά ούτε και με τις ενέργειες που κάνουν εν αγνοία των φοιτητών, παρακάμπτοντας τα όργανα του Συλλόγου.
Τουλάχιστον, θα μας πείτε, αυτοί έχουν κάποια γνώμη και προσπαθούν με κάθε τρόπο -καλό/κακό, θεμιτό/αθέμιτο, νόμιμο/παράνομο- να την προωθήσουν. Υπάρχουν κι άλλοι, όμως, που δυστυχώς το μόνο για το οποίο ενδιαφέρονται είναι οι γραμμές από τα κεντρικά τους. Κάποιοι που θα εμφανιστούν ξαφνικά αύριο στη Συνέλευση και θα παραστήσουν τους μεσσίες που ενδιαφέρονται για το συμφέρον των φοιτητών, για να ανοίξει η σχολή και να μη χαθεί η εξεταστική. Οι ίδιοι που με την απουσία τους στήριξαν έμμεσα την κατάληψη...
Το θέμα είναι τι κάνουμε όλοι εμείς, οι κοινοί θνητοί, οι απλοί φοιτητές που μένουμε έρμαια στις ορέξεις των κομμάτων και των άλλων συναφών δυνάμεων της 'κοινωνίας' και των μικρομάγαζων που έχουν στήσει στα πανεπιστήμιά μας... Τι κάνουμε όλοι εμείς που όχι απλά χάνουμε την εξεταστική (το τελευταίο που θα έπρεπε να μας καίει, ιδιαίτερα όμως σημαντικό για κάποιους), αλλά χάρη στις άστοχες και επιπόλαιες ενέργειες όσων αρνούνται να συνεργαστούν για το κοινό συμφέρον, θα φεσωθούμε τελικά και έναν προβληματικό νόμο και δεν θα έχουμε την ευκαιρία να διεκδικήσουμε με σοβαρότητα τις αλλαγές που χρειάζονται…
Λύση είναι μόνο μία: να είμαστε αύριο όλοι εκεί! Έστω, μια τελευταία προσπάθεια για να υψώσουμε τη φωνή της λογικής, μια τελευταία προσπάθεια για να γίνει επιτέλους μία πολιτισμένη συνέλευση, για να περάσει επιτέλους η κατάσταση στα χέρια των υγιώς σκεπτόμενων φοιτητών και όχι σ’ αυτά των τηλεκατευθυνόμενων.
Έχουμε μία ακόμη ευκαιρία! Τα αυριανά κρίσιμα θέματα: τι θα γίνει με το νέο νόμο, πώς θα κινητοποιηθούμε από δω και στο εξής, τι θα γίνει με την εξεταστική, πώς θα βοηθηθούν τουλάχιστον οι 6οετείς και οι επί πτυχίω φοιτητές σε περίπτωση κατάληψης.
Ας είμαστε όλοι συμμέτοχοι στην όποια απόφαση, αλλιώς η ευθύνη για ό,τι αποφασιστεί –είτε μας αρέσει είτε όχι- θα βαραίνει και όσους αδρανήσαμε.
(Αναφορικά με το νόμο, οι απόψεις που απ’ την πρώτη στιγμή καταθέσαμε διατυπώνονται με σαφήνεια –Α, Β, Γ, Δ- στο κείμενο: «Σκέψεις ενόψει Γενικής Συνέλευσης» http://anexartitoi-foitites-iatrikis.blogspot.com/2011/09/blog-post.html)
Όσοι παρευρεθήκαμε στις δύο προηγούμενες, πραγματικά απορούμε τι μπορεί να διαδραματιστεί αύριο. Άραγε υπάρχει η πιθανότητα να συζητήσουμε ως πολιτισμένοι άνθρωποι και να προσπαθήσουμε να χαράξουμε μια σοβαρή πορεία προς την επίλυση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε ή θα πάμε πάλι για τον 3ο γύρο της παρωδίας;;
Εξαρχής δηλώσαμε πως δεν θεωρούμε μια κατάληψη σ' αυτή τη χρονική στιγμή ως σωστό τρόπο να εκφράσουμε την όποια αντίθεσή μας για το νέο νόμο. Κι αυτό γιατί αφενός χάνεται η εξεταστική και δημιουργείται πρόβλημα και μεγάλη δυσαρέσκεια σε πολλούς φοιτητές κι αφετέρου γιατί δεν μπορεί να κινητοποιηθεί το μεγαλύτερο μέρος του Συλλόγου, που είτε συνεχίζει τις διακοπές του είτε αποθαρρύνεται απ' το να συμμετέχει στα συντονιστικά κατάληψης -όταν το μήνυμα που μας περνούν οι 'οργανωτές' της κατάληψης είναι πως ο μόνος τρόπος να συμμετέχουμε είναι να συμφωνούμε πλήρως μαζί τους. Επιπρόσθετα, η στείρα κατάληψη είναι τελείως ανούσια, αλλά και υπονομευτική για το φοιτητικό κίνημα, καθώς η εικόνα που περνάει προς τα έξω είναι πως είμαστε μια χειραγωγούμενη -από διάφορες δυνάμεις ή σκοπιμότητες- μάζα, που αντιδρούμε απλά και μόνο για να αντιδράσουμε. Πρέπει να ξέρουμε σε τι διαμαρτυρόμαστε, να δείξουμε ότι τα αιτήματά μας είναι δίκαια! Και για να γίνει αυτό πρέπει ως Σύλλογος να ενημερωθούμε επακριβώς για το νόμο και να εντοπίσουμε τα σημεία που χρήζουν διευκρινίσεων ή τροποποιήσεων και από κει κι έπειτα θα είμαστε πια σε θέση να διαμορφώσουμε ολοκληρωμένα αιτήματα και να δούμε πώς θα κινηθούμε για να διεκδικήσουμε την υλοποίησή τους.
Βέβαια, κάποιοι πιστεύουν ενθέρμως πως λύση είναι το λουκέτο, λύση είναι ακόμη η παρωχημένη άποψη του 'παρατάω τη δουλειά μου και εκφράζω με ακρότητες την αντίθεσή μου σε κάτι'. Σεβαστές όλες οι απόψεις. Κι όταν μάλιστα η άποψη αυτή αποτελεί απόφαση του Συλλόγου. Γι' αυτό κι εμείς, παρόλο που δεν επικροτούμε αυτή τη μορφή "αγώνα", παρευρεθήκαμε στο συντονιστικό της κατάληψης κι είχαμε κάθε πρόθεση να πειστούμε ότι τώρα είναι η ώρα για αυτού του είδους τις κινητοποιήσεις και να καταθέσουμε τις προτάσεις μας.
Δυστυχώς όμως, ούτε με τις ειρωνείες μάς έπεισαν ούτε με τη βία που αρέσκονται να χρησιμοποιούν με άλλες παρατάξεις στις συνελεύσεις, αλλά ούτε και με τις ενέργειες που κάνουν εν αγνοία των φοιτητών, παρακάμπτοντας τα όργανα του Συλλόγου.
Τουλάχιστον, θα μας πείτε, αυτοί έχουν κάποια γνώμη και προσπαθούν με κάθε τρόπο -καλό/κακό, θεμιτό/αθέμιτο, νόμιμο/παράνομο- να την προωθήσουν. Υπάρχουν κι άλλοι, όμως, που δυστυχώς το μόνο για το οποίο ενδιαφέρονται είναι οι γραμμές από τα κεντρικά τους. Κάποιοι που θα εμφανιστούν ξαφνικά αύριο στη Συνέλευση και θα παραστήσουν τους μεσσίες που ενδιαφέρονται για το συμφέρον των φοιτητών, για να ανοίξει η σχολή και να μη χαθεί η εξεταστική. Οι ίδιοι που με την απουσία τους στήριξαν έμμεσα την κατάληψη...
Το θέμα είναι τι κάνουμε όλοι εμείς, οι κοινοί θνητοί, οι απλοί φοιτητές που μένουμε έρμαια στις ορέξεις των κομμάτων και των άλλων συναφών δυνάμεων της 'κοινωνίας' και των μικρομάγαζων που έχουν στήσει στα πανεπιστήμιά μας... Τι κάνουμε όλοι εμείς που όχι απλά χάνουμε την εξεταστική (το τελευταίο που θα έπρεπε να μας καίει, ιδιαίτερα όμως σημαντικό για κάποιους), αλλά χάρη στις άστοχες και επιπόλαιες ενέργειες όσων αρνούνται να συνεργαστούν για το κοινό συμφέρον, θα φεσωθούμε τελικά και έναν προβληματικό νόμο και δεν θα έχουμε την ευκαιρία να διεκδικήσουμε με σοβαρότητα τις αλλαγές που χρειάζονται…
Λύση είναι μόνο μία: να είμαστε αύριο όλοι εκεί! Έστω, μια τελευταία προσπάθεια για να υψώσουμε τη φωνή της λογικής, μια τελευταία προσπάθεια για να γίνει επιτέλους μία πολιτισμένη συνέλευση, για να περάσει επιτέλους η κατάσταση στα χέρια των υγιώς σκεπτόμενων φοιτητών και όχι σ’ αυτά των τηλεκατευθυνόμενων.
Έχουμε μία ακόμη ευκαιρία! Τα αυριανά κρίσιμα θέματα: τι θα γίνει με το νέο νόμο, πώς θα κινητοποιηθούμε από δω και στο εξής, τι θα γίνει με την εξεταστική, πώς θα βοηθηθούν τουλάχιστον οι 6οετείς και οι επί πτυχίω φοιτητές σε περίπτωση κατάληψης.
Ας είμαστε όλοι συμμέτοχοι στην όποια απόφαση, αλλιώς η ευθύνη για ό,τι αποφασιστεί –είτε μας αρέσει είτε όχι- θα βαραίνει και όσους αδρανήσαμε.
(Αναφορικά με το νόμο, οι απόψεις που απ’ την πρώτη στιγμή καταθέσαμε διατυπώνονται με σαφήνεια –Α, Β, Γ, Δ- στο κείμενο: «Σκέψεις ενόψει Γενικής Συνέλευσης» http://anexartitoi-foitites-iatrikis.blogspot.com/2011/09/blog-post.html)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου