Τελικά, δεν αποφύγαμε και χθες την παρωδία στη Γενική Συνέλευση. Κρίμα πάντως που 'κοκορευόμαστε' ότι είμαστε σε σχολή υψηλού IQ και την ίδια στιγμή αδυνατούμε να επιδείξουμε έστω τον στοιχειώδη πολιτισμό και τη στοιχειώδη ανεκτικότητα στην ύπαρξη διαφορετικών απόψεων. (δημοκρατία και πλουραλισμός, you know!) Αλλά, προφανώς, αυτά δεν μπορούν να γίνουν όταν πηγαίνουμε σε μια Συνέλευση όχι για να συζητήσουμε, να συμμετέχουμε όλοι ενεργά και να συνδιαμορφώσουμε την καλύτερη δυνατή πρόταση για ζητήματα που μας καίνε όλους, αλλά για να περάσουμε τη γραμμή μας και να υψώσουμε το κομματικό μας λάβαρο ή να προωθήσουμε τις δικές μας θέσεις με όποιο τρόπο χρειαστεί -είτε με φωνές, είτε με προσβολές, είτε με κλωτσιές. Στη Συνέλευση υποτίθεται ότι πηγαίνουμε για να ΣΥΖΗΤΗΣΟΥΜΕ, να εκθέσουμε τις απόψεις μας και να ακούσουμε τις απόψεις των άλλων, να παράγουμε ως Σύλλογος νέες ιδέες και νέες προτάσεις και με ανοιχτό μυαλό στο τέλος να ψηφίσουμε όποια πρόταση θεωρούμε καλύτερη, με γνώμονα το ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ και μόνο αυτό! (Επιτέλους αντιληφθείτε ότι είστε κι εσείς άνθρωποι όπως κι όλοι εμείς οι υπόλοιποι και δεν είναι δυνατόν να έχετε πάντα τις τέλειες ιδέες, αλλά θα υπάρχουν κι άλλοι φοιτητές που ενδεχομένως να έχουν σκεφτεί κάτι καλύτερο!! Κι αν μας μαζεύετε στις συνελεύσεις, απλά για να μας ζητήσετε την ψήφο σε ένα προσχεδιασμένο πλαίσιο, πείτε το μας και μη μας κοροϊδεύετε ότι μαζευόμαστε για διάλογο!)
Στη χθεσινή "Συνέλευση", λοιπόν, υπερψηφίστηκε το πλαίσιο της Συντονιστικής Επιτροπής Κατάληψης, στο οποίο προβλέπεται πως η σχολή θα παραμείνει κλειστή μέχρι και την επόμενη Τρίτη (20/9/2011), μέρα κατά την οποία θα διεξαχθεί εκ νέου Γενική "Συνέλευση".
Χθες ακούστηκε κάθε καρυδιάς καρύδι και συνάμα ακούσαμε για άλλη μια φορά τα ίδια τυποποιημένα λόγια και παρακολουθήσαμε το ίδιο μπάχαλο. Χθες, όμως, πήραν το λόγο και πολλοί φοιτητές που δεν ανήκουν σε κάποια παράταξη και προέταξαν τη φωνή της λογικής, είπαν τα πράγματα με το όνομά τους, υπέδειξαν συγκεκριμένα σημεία του νόμου, μακριά από παραπληροφόρηση και οπαδισμό και αξίωσαν από τους παρευρισκομένους την ενότητα μπροστά στο κοινό μας πρόβλημα. Εφόσον και χθες, δεν επιτεύχθηκε κάτι τέτοιο, ίσως τελικά να μην επιτευχθεί ποτέ...
Εμάς πάλι, τους ανεξάρτητους που κάναμε ένα βήμα παραπέρα με το να δηλώνουμε υποψηφιότητα για τα Όργανα του Συλλόγου -στάση αδικαιολόγητη για τους παραταξιακούς και που μας καθιστά αυτομάτως στα μάτια τους εχθρούς- μας αντιμετωπίζουν με ένα ιδιαίτερο κόμπλεξ. Δεν ξέρουν πώς να μας αποκαλέσουν, μας βαφτίζουν ΑΠΦΙ, ΑΠΦ,..., ενώ είναι τόσο απλή η λέξη ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ! Αλλά πρέπει να την καταλαβαίνεις πρώτα αυτή τη λέξη. Έτσι, λοιπόν, χθες μας κατηγόρησαν ότι είμαστε πολιτικά παραπαίδια της ΔΑΠ, ενώ οι υποτιθέμενοι πολιτικοί πατεράδες μας βγήκαν και μας αποκήρυξαν! Για τους μεν είμαστε παιδιά της ΔΑΠ, για τους δε είμαστε μαγαζάκι της ΠΑΣΠ, για άλλους ακολουθούμε τους 'αριστερούς'... Ή αποφασίστε τι είμαστε ή καταλάβετε ότι αυτό θα πει να είσαι ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ! Εμείς επιλέγουμε να είμαστε κομματικά και πολιτικά (με τη στρεβλή έννοια που εσείς έχετε δώσει στην πολιτική) ορφανοί! Και κανείς άλλος δεν μπορεί να μας υποκινήσει πέρα από τη συνείδησή μας και την ανάγκη για κοινωνική δικαιοσύνη.
Οι σκέψεις μας ήταν γνωστές από την πρώτη στιγμή (βλέπε: http://anexartitoi-foitites-iatrikis.blogspot.com/2011/09/blog-post.html), αλλά χθες θεωρήσαμε ότι δεν είχε νόημα να κατεβάσουμε πλαίσιο. (άλλωστε είμαστε και ενάντια στη λογική της ψήφισης ολόκληρων τυποποιημένων και εκ των προτέρων διαμορφωμένων πλαισίων, που κατά βάση αποτελούν κομματικές ή άλλες γραμμές). Αυτό το κάναμε ως στάση διαφοροποίησης απέναντι στην παραταξιακή αδιαλλαξία, που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να επικρατήσει πλαίσιο που θα φέρει τη δική τους βούλα (ή που δεν θα τη φέρει, εάν δεν πρέπει άμεσα να φαίνεται ότι υποστήριξαν κάτι). Βρεθήκαμε πραγματικά μπροστά στο δίλημμα: συνέχιση της κατάληψης με την υπάρχουσα προβληματική βάση, θυσίες τόσων φοιτητών την ώρα που δε διασφαλίζεται ότι θα υπάρξει μια ουσιαστική και γόνιμη αντίδραση ή άνοιγμα της σχολής με πιθανότητα λήξης κάθε είδους κινητοποιήσεων;.. Στο δίλημμα αυτό, δεν μπορούσαμε να απαντήσουμε (εξού και το λευκό για πολλούς από εμάς), αλλά ούτε θέλαμε να το μεγεθύνουμε κατεβάζοντας κι άλλο πλαίσιο. Ίσως για την τιμή των όπλων να άξιζε, ίσως έπρεπε για όσους ήθελαν να αποδοκιμάσουν τους προτεινόμενους τρόπους αντίδρασης ή τα παραταξιακά συμφέροντα πίσω από τα πλαίσια. Εμείς, όμως, νιώσαμε ότι ο κάθε φοιτητής έπρεπε να πάρει την ευθύνη της απόφασής του και να ψηφίσει απλά και μόνο την ουσία των κατατεθειμένων προτάσεων. Και σκοπός μας ήταν, ανάλογα με το αποτέλεσμα να κατεβάσουμε κάποιο ψήφισμα, που θα διασφαλίζει την παραγωγή κάποιου έργου και την υγιή συνέχεια των κινητοποιήσεων. Εντούτοις, δηλώσαμε πως οι προτάσεις μας ήταν εκεί κι όποιος φοιτητής αισθανόταν την ανάγκη μπορούσε να τις κατεβάσει. (βλέπε τις προτάσεις που καταθέσαμε την προηγούμενη φορά: http://anexartitoi-foitites-iatrikis.blogspot.com/2011/09/blog-post_06.html. Το 2β θα το κατεβάζαμε ως ψήφισμα σε περίπτωση που άνοιγε η σχολή.)
Κατατέθηκαν τα εξής πλαίσια, που συγκέντρωσαν τις ακόλουθες ψήφους:
Για να δούμε τι θα καταφέρουμε κι αυτή τη φορά… Στη Συνέλευση ο Σύλλογος απέτυχε, ας πετύχει τουλάχιστον στην κατάληψη, για να μη χαραμιστούν οι θυσίες όλων…
Στη χθεσινή "Συνέλευση", λοιπόν, υπερψηφίστηκε το πλαίσιο της Συντονιστικής Επιτροπής Κατάληψης, στο οποίο προβλέπεται πως η σχολή θα παραμείνει κλειστή μέχρι και την επόμενη Τρίτη (20/9/2011), μέρα κατά την οποία θα διεξαχθεί εκ νέου Γενική "Συνέλευση".
Χθες ακούστηκε κάθε καρυδιάς καρύδι και συνάμα ακούσαμε για άλλη μια φορά τα ίδια τυποποιημένα λόγια και παρακολουθήσαμε το ίδιο μπάχαλο. Χθες, όμως, πήραν το λόγο και πολλοί φοιτητές που δεν ανήκουν σε κάποια παράταξη και προέταξαν τη φωνή της λογικής, είπαν τα πράγματα με το όνομά τους, υπέδειξαν συγκεκριμένα σημεία του νόμου, μακριά από παραπληροφόρηση και οπαδισμό και αξίωσαν από τους παρευρισκομένους την ενότητα μπροστά στο κοινό μας πρόβλημα. Εφόσον και χθες, δεν επιτεύχθηκε κάτι τέτοιο, ίσως τελικά να μην επιτευχθεί ποτέ...
Εμάς πάλι, τους ανεξάρτητους που κάναμε ένα βήμα παραπέρα με το να δηλώνουμε υποψηφιότητα για τα Όργανα του Συλλόγου -στάση αδικαιολόγητη για τους παραταξιακούς και που μας καθιστά αυτομάτως στα μάτια τους εχθρούς- μας αντιμετωπίζουν με ένα ιδιαίτερο κόμπλεξ. Δεν ξέρουν πώς να μας αποκαλέσουν, μας βαφτίζουν ΑΠΦΙ, ΑΠΦ,..., ενώ είναι τόσο απλή η λέξη ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ! Αλλά πρέπει να την καταλαβαίνεις πρώτα αυτή τη λέξη. Έτσι, λοιπόν, χθες μας κατηγόρησαν ότι είμαστε πολιτικά παραπαίδια της ΔΑΠ, ενώ οι υποτιθέμενοι πολιτικοί πατεράδες μας βγήκαν και μας αποκήρυξαν! Για τους μεν είμαστε παιδιά της ΔΑΠ, για τους δε είμαστε μαγαζάκι της ΠΑΣΠ, για άλλους ακολουθούμε τους 'αριστερούς'... Ή αποφασίστε τι είμαστε ή καταλάβετε ότι αυτό θα πει να είσαι ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ! Εμείς επιλέγουμε να είμαστε κομματικά και πολιτικά (με τη στρεβλή έννοια που εσείς έχετε δώσει στην πολιτική) ορφανοί! Και κανείς άλλος δεν μπορεί να μας υποκινήσει πέρα από τη συνείδησή μας και την ανάγκη για κοινωνική δικαιοσύνη.
Οι σκέψεις μας ήταν γνωστές από την πρώτη στιγμή (βλέπε: http://anexartitoi-foitites-iatrikis.blogspot.com/2011/09/blog-post.html), αλλά χθες θεωρήσαμε ότι δεν είχε νόημα να κατεβάσουμε πλαίσιο. (άλλωστε είμαστε και ενάντια στη λογική της ψήφισης ολόκληρων τυποποιημένων και εκ των προτέρων διαμορφωμένων πλαισίων, που κατά βάση αποτελούν κομματικές ή άλλες γραμμές). Αυτό το κάναμε ως στάση διαφοροποίησης απέναντι στην παραταξιακή αδιαλλαξία, που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να επικρατήσει πλαίσιο που θα φέρει τη δική τους βούλα (ή που δεν θα τη φέρει, εάν δεν πρέπει άμεσα να φαίνεται ότι υποστήριξαν κάτι). Βρεθήκαμε πραγματικά μπροστά στο δίλημμα: συνέχιση της κατάληψης με την υπάρχουσα προβληματική βάση, θυσίες τόσων φοιτητών την ώρα που δε διασφαλίζεται ότι θα υπάρξει μια ουσιαστική και γόνιμη αντίδραση ή άνοιγμα της σχολής με πιθανότητα λήξης κάθε είδους κινητοποιήσεων;.. Στο δίλημμα αυτό, δεν μπορούσαμε να απαντήσουμε (εξού και το λευκό για πολλούς από εμάς), αλλά ούτε θέλαμε να το μεγεθύνουμε κατεβάζοντας κι άλλο πλαίσιο. Ίσως για την τιμή των όπλων να άξιζε, ίσως έπρεπε για όσους ήθελαν να αποδοκιμάσουν τους προτεινόμενους τρόπους αντίδρασης ή τα παραταξιακά συμφέροντα πίσω από τα πλαίσια. Εμείς, όμως, νιώσαμε ότι ο κάθε φοιτητής έπρεπε να πάρει την ευθύνη της απόφασής του και να ψηφίσει απλά και μόνο την ουσία των κατατεθειμένων προτάσεων. Και σκοπός μας ήταν, ανάλογα με το αποτέλεσμα να κατεβάσουμε κάποιο ψήφισμα, που θα διασφαλίζει την παραγωγή κάποιου έργου και την υγιή συνέχεια των κινητοποιήσεων. Εντούτοις, δηλώσαμε πως οι προτάσεις μας ήταν εκεί κι όποιος φοιτητής αισθανόταν την ανάγκη μπορούσε να τις κατεβάσει. (βλέπε τις προτάσεις που καταθέσαμε την προηγούμενη φορά: http://anexartitoi-foitites-iatrikis.blogspot.com/2011/09/blog-post_06.html. Το 2β θα το κατεβάζαμε ως ψήφισμα σε περίπτωση που άνοιγε η σχολή.)
Κατατέθηκαν τα εξής πλαίσια, που συγκέντρωσαν τις ακόλουθες ψήφους:
Πλαίσιο ΔΑΠ: 227
Πλαίσιο Επιτροπής Αγώνα: 24
Πλαίσιο Συντονιστικής Επιτροπής Κατάληψης: 243
ΛΕΥΚΟ: ??? Υπήρχαν αρκετοί που θέλησαν να ψηφίσουν λευκό, αλλά μέσα στα ‘πανηγύρια’, στον πανικό και στην κοσμοσυρροή, δεν έγινε ακριβής καταμέτρηση…
Κι εξαιτίας της τελευταίας κατάστασης, δυστυχώς, δεν μπορέσαμε να θίξουμε το θέμα των 6οετών και των επί πτυχίω φοιτητών.Για να δούμε τι θα καταφέρουμε κι αυτή τη φορά… Στη Συνέλευση ο Σύλλογος απέτυχε, ας πετύχει τουλάχιστον στην κατάληψη, για να μη χαραμιστούν οι θυσίες όλων…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου